ΟΙ  ΚΟΛΟΝΕΣ  ΤΗΣ ΣΟΥΦΑΝΙΓΙΕ

 

Πατέρας Ηλίας Ζαχλάουι

 

Ο Πατέρας Ηλίας Ζαχλάουι είναι περίπου εξήντα χρονών, είναι ένας πασίγνωστος ακαδημαϊκός και μια αξιόλογη προσωπικότητα στη Δαμασκό. Είναι ο εφημέριος της ενορίας της Παναγίας της Δαμασκού (Ελληνο-Καθολικό δόγμα) και απολαμβάνει την εμπιστοσύνη και εκτίμηση του Επισκόπου της. Είναι ένας ωραίος και πρόσχαρος άνθρωπος που αναλίσκει τον εαυτό του τελείως σε όλες της δραστηριότητες που αναλαμβάνει, είναι ένας άνθρωπος των καλών έργων και έχει αρκετές ευτυχισμένες πρωτοβουλίες προς τιμή του.

Την 27^η Νοεμβρίου, 1982, έλαβε τρεις φορές τη μια μετά την άλλη, την επίσκεψη αρκετών μελών της ενοριακής χορωδίας της οποίας είναι ο ιδρυτής και οργανωτής, ο δεύτερος τον προσκάλεσε να επισκεφθεί τη Σουφανίγιε, για να πάρει την γνώμη του. Τις πρώτες δύο φορές αρνήθηκε κατηγορηματικά, προκατειλημμένος από την παιδική του ηλικία στα υποτιθέμενα υπερφυσικά γεγονότα που δεν είναι άξια αλλά να τραβήξουν χλευασμούς και ειρωνείες. Αλλά εξαιτίας της επιμονής αυτών των νεαρών προσώπων , που όλοι ήξεραν ότι είναι σοβαρά και ισορροπημένα άτομα, αποφάσισε να πάει στη Σουφανίγιε, μόνο «για να τους ευχαριστήσει» μου είπε. Γύρω στις 19:00, η νεαρή ομάδα φθάνει στη Σουφανίγιε με λίγη δυσκολία έστρωσαν με τους εαυτούς τους ένα μονοπάτι διαμέσου του πλήθους που ήταν μπροστά από το σπίτι . Τον Πατέρα Ηλία Ζαχλάουι τον φέρνουν στο δωμάτιο του νεαρού ζευγαριού Ναζούρ. Η πρώτη εντύπωση που είχε σημειώσει στο ημερολόγιο του ήταν η πυκνή ατμόσφαιρα προσευχής στο σπίτι, που ακόμη παραμένει το κύριο χαρακτηριστικό στη Σουφανίγιε, πέρα πολλών  υπερφυσικών φαινόμενων. Ο Πατήρ Πιέρ Μποζ,, δημοσιογράφος στο Ράδιο Νότρ-Ντάμ στη Γαλλία και που ήταν ένας από τους πρώτους Δυτικούς δημοσιογράφους που δημόσια μίλησαν για τα γεγονότα της Σουφανίγιε, που είχε επισκεφθεί στα μέσα Ιουλίου του 1984, είχε παρατηρήσει το βάθος της ευλάβειας στο σπίτι και κατέγραψε σε ένα από τις εκπομπές του: «Σπάνιες είναι οι εκκλησίες που κάποιος  συναντάει τέτοια πίστη. »

Αμέσως μόλις ο Πατήρ Ζαχλάουι μπήκε στο δωμάτιο, ζήτησε να δει την εικόνα. Όταν την πλησίασε, παρατήρησε κάτι που έμοιαζε σαν δάκρυα να κυλούν αργά στο πλαστικό κάλυμμα της μικρής εικόνας. Ζήτησε ένα μικρό κομμάτι βαμβακιού μουσκεμένο στο λάδι. Κάποιος του το έδωσε, το τοποθέτησε σ` ένα μικρό νάιλον σακουλάκι. Παρόμοια, αρκετά μικρά κομματάκια βαμβακιού μουσκεμένα στο λάδι τοποθετήθηκαν σε μικρά νάιλον σακουλάκια και δόθηκαν σε νεαρά άτομα που ήρθαν μαζί του. Ο Πατέρας Ζαχλάουϊ κατατάχθηκε στην ομάδα προσευχής και λίγα λεπτά αργότερα παρατήρησε ότι η παλάμη του δεξιού χεριού του γέμισε με λάδι, εγγυήθηκε αργότερα ότι το νάιλον δεν τρυπήθηκε.

Στο τέλος του ύμνου, πήγε στο σαλόνι και ζήτησε να μιλήσει με την Μίρνα.  Όντας ένα πρόσωπο έμπειρο στις ανθρώπινες σχέσεις ήθελε να νιώσει την ειλικρίνεια και την τιμιότητα της νεαρής γυναίκας.

Ως ένας σύγχρονος άνθρωπος της Εκκλησίας, δεν είχε διάθεση για τέτοιου είδους γεγονότα, ωστόσο στο ημερολόγιο του σημειώνει τις ακόλουθες εντυπώσεις στο τέλος αυτής της συζήτησης: «Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ειλικρινείς και εντυπωσιασμένοι από ό,τι συνέβαινε κάτω από τα μάτια τους.»

Ένα άλλο γεγονός προκάλεσε τον Πατέρα Ζαχλάουι εκείνη την ημέρα. Καθώς μιλούσαν με τη  Μίρνα, η αδελφή της Λίνα μπήκε στο δωμάτιο και τους έκανε μία ασυνήθιστη ερώτηση:

- Πατέρα μπορείς να έρθεις στο δωμάτιο της Μίρνας μαζί της να προσευχηθείς, γιατί το λάδι έχει σταματήσει να ρέει από την εικόνα;

 Στην αρχή,  ο Πατέρας Ηλιάς Ζαχλάουι προσπάθησε, να ξεφύγει, αλλά δέχεται να πλησιάσει στην εικόνα. Τρομοκρατήθηκε. Πράγματι αυτή η απαίτηση ήταν τουλάχιστον παράξενη. Αυτό μου θυμίζει ότι δεκαπέντε χρόνια πριν, με μερικούς νεαρούς φίλους, είχαμε προκαλέσει από την έκπληξη και την κατάπληξη των ιερέων από τους οποίους απλώς ζητήσαμε τις προσευχές τους ή τις ευλογίες τους για να αποκτήσουμε κάποια θεραπεία, ώστε να εμπνευστούμε από την Χαρισματική Ανανέωση με την οποία ήμασταν γνωστοί μέσω των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά. Φυσικά απογοητευτήκαμε, αλλά, βλέποντας την αποφασιστικότητα μας και την ευφυΐα μας, δεν μπορούσαν να μας αρνηθούν  Αποκτήσαμε τόσες πολλές χάρες μέσω αυτών! Ειδικά ένας από αυτούς ήταν η αγάπη « του Ιερέως » τις στιγμές που δεν καταλαβαίναμε τον άνθρωπο που καμιά φορά μας έδινε την εντύπωση ότι δεν είναι πλήρως πεπεισμένος της δυνάμεως του Θεού και των εννοιών που συνδέονται με  την ιεροσύνη .

Ο Πατέρας Ηλιάς Ζαχλάουι γονάτισε πίσω από την Μίρνα κοιτάζοντας την εικόνα. Καθώς προσευχόταν σιωπηλά, για μερικά λεπτά, άκουσε την Μίρνα να προφέρει μια προσωπική προσευχή:

- Ω Παρθένε, Εσύ είσαι η πηγή…. Ο κόσμος έρχεται για Σένα, όχι για μένα… μην επιτρέψεις το λάδι να ρέει από τα χέρια μου και να σταματήσει από την εικόνα Σου…Παρθένε, Εσύ είσαι η πηγή… Μην επιτρέψεις,  να σταματήσει το λάδι  να ρέει από την εικόνα Σου…»

Ο Πατέρας εξεπλάγη από την αθωότητα και το βάθος αυτής της προσευχής. Συνέχισε να παρατηρεί τη Μίρνα η οποία χωρίς να  γυρίσει πίσω, του είπε:

- Νιώθω ότι η Παρθένος έχει διεισδύσει μέσα μου.

Ο Πατέρας ρίγησε όταν άκουσε την βεβαίωση της Μίρνας που δεν κατάλαβε καλά. Αυτό είναι όταν είδε λάδι να εμφανίζεται άφθονο στης παλάμες και στα δάκτυλα στη Μίρνα και να σχηματίζουν φυσαλίδες σαν να έβραζαν. Στάλες συγκεντρώθηκαν όλες πάλι κάτω από το γυάλινο σκέπασμα της εικόνας.

O Πατέρας Ζαχλάουι τρόμαξε. Ανίκανος να πάρει μια απόφαση μου είπε: «Ένιωσα σε ένα άλλο κόσμο.»

Το ίδιο απόγευμα ανυπομονούσε να αναφέρει αυτά τα γεγονότα στον επίσκοπο του Μονσισιόρ Φρανσουά Αμπού Μοκχ, που άκουσε προσεκτικά και τέλειωσε την συνέντευξη λέγοντας:

-Συνέχισε την παρακολούθηση σου Πάτερ Ελιάς, αλλά δεν χρειάζεται να σε συμβουλεύσω να είσαι συνετός.

Τις επόμενες ημέρες, το πρόγραμμα προσευχής είναι πιο οργανωμένο. Ο Ακάθιστος ύμνος και το Ροδάριο είναι πιο συχνές προσευχές στη Σουφανίγιε. Ωστόσο, χρόνος  παραχωρείται για προσωπική και αυθόρμητες προσευχές. Εκτός από τους αναρίθμητους τίτλους και ικεσίες στη Παναγία στις προσευχές του Ακάθιστου ύμνου, έχουν προστεθεί περισσότερες , η πιο συχνή είναι : «Χαίρε, Πηγή του Αγίου Ελαίου »  στην οποία έχει προστεθεί μετά από τις πρώτες θεραπείες «…που φέρνει την θεραπεία.»

Ο Πατέρας Ηλίας Ζαχλάουι ήθελε το φαινόμενο να ερευνηθεί από  όσους περισσότερο γίνεται ανθρώπους είναι δυνατόν και ιδιαίτερα από επιστήμονες, ιερείς και μοναχές. Η πρώτη θρησκευτική κοινότητα που δέχθηκε να πάει στη Σουφανίγιε ήταν οι «Αδελφές της Παναγίας της Παντοτινής Βοηθείας»  όλη η κοινότητα ήρθε, οδηγημένη από την Ηγουμένη Μητέρα Μόνικα Μπατίχα.

 

Πατέρας Ζόζεφ  Μαλούλι

 

Ο Πατέρας Ζόζεφ Μαλούλι  είναι ένας εύρωστος ογδοηκονταετής που απολαμβάνει μια καλή υγεία που την ζηλεύουν πολλοί νεαροί άνδρες. Στο διάστημα της συνέντευξης μου είχα μία  δύσκολη στιγμή στο να συμβαδίσω με το βήμα περιπάτου στους δρόμους της Δαμασκού. Είναι μια σπάνια διακεκριμένη προσωπικότητα στη Δαμασκό. Ήταν ένας καθηγητής στο Λαζαριστικό Κολέγιο της Μπάμπ Τούμα στη Δαμασκό κατά τη διάρκεια είκοσι επτά  χρόνων. Είναι πολύ δημοφιλής με τους χιλιάδες παλιούς μαθητές του για την αυστηρότητα του. Ένα βράχος - στέρεος άνθρωπος. «Σε ένα κομμάτι» λέει η λαϊκή γλώσσα,  συχνά κρύβεται μια « απαλή» καρδιά  που μόνο παιδία ξέρουν πώς να την ανακαλύψουν. Το κατάλαβα ακόμα περισσότερο μετά, βλέποντας την επιθυμία των παλαιών εκπατρισμένων μαθητών του στην Ευρώπη ή στης Ηνωμένες Πολιτείες, να τον επισκεφθούν όποτε κάνουν τις διακοπές τους πίσω στην πατρίδα τους. Μπορούσα να έχω παρακολουθήσει μια από τις λειτουργίες του, ο τρόπος του να γιορτάζει την λειτουργία είναι εντελώς αποκαλυπτικός. Πίσω από το σκληρό χαρακτήρα του κρύβει μια βαθιά ευσέβεια, μια ιδιαίτερη ευλάβεια για την Παναγία και μια γνήσια αγάπη για την Ανθρωπότητα. Αυτό που μου χτυπάει περισσότερο, είναι η διαύγεια της πίστης του. Είναι το αρμονικό κράμα αυτής της πυκνής λαϊκής πίστης που δεν αφήνει χώρο για αμφιβολία, αναμιγμένη με μια στερεή θεωρητική  Καθολική γνώση.

 

Γεννήθηκε στη Μαλούλα, της Συρίας, (καταγωγή του ονόματος του), ένα από τα σπάνια μέρη στο κόσμο που ένας  ακόμη μιλάει Αραμαϊκά, τη γλώσσα του Ιησού. Είχα το προνόμιο να ακούσω τη «Προσευχή του Κυρίου» στο μικρό μοναστήρι αυτού του χωριού με τον τρόπο που τη δίδασκε ο Κύριος μας στους Αποστόλους Του. Οι κάτοικοι της Μαλούλας ήταν αρκετές φορές θύματα των φρικτών διωγμών εξαιτίας της χριστιανικής πίστης.  

 

Στον καιρό της έρευνας μου στη Δαμασκό, αρκετοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων  ιερέων, με έχουν βεβαιώσει ότι ο Πατέρας Μαλούλι ήταν αλλεργικός σε κάθε «ασυνήθιστο φαινόμενο» σχετιζόμενο με την πίστη. Υπήρξαν αρκετές από αυτά στη Δαμασκό στα προηγούμενα σαράντα χρόνια και τα είχε πολεμήσει τότε δραστήρια.

Έμαθε για τη Σουφανίγιε τη μέρα που οι υπάλληλοι ασφαλείας συνοδευμένοι από το γιατρό τους συνάντησαν τη Μίρνα. Είχε προσκληθεί να πάει εκεί να ερευνήσει τη ροή του λαδιού που κυλούσε από την εικόνα, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά, βεβαιώνοντας:

-«Φοράω ένα ράσο και δεν θέλω να ανακατέψω την Εκκλησία σε κάτι που δεν είναι αδύνατο να γίνει αντιληπτό.»

 

Δύο εβδομάδες θα περνούσαν πριν την πρώτη επίσκεψη στη Σουφανίγιε.

 

Την πρώτη φορά, επέμενε να επισκεφθεί τη Σουφανίγιε με τον Γενικό Ανώτερό του Πατέρα Φάραχ μαζί την Ηγουμένη των Θυγατέρων του Ελέους.

 

Βεβαιώνει ότι δεν ήταν προκατειλημμένος να δει το λάδι να ρέει από την Εικόνα, αλλά μάλλον, ήθελε να συναντήσει τη Μίρνα. Μέσω κάποιων θεολογικών ερωτήσεων που της έκανε, πείσθηκε ότι δεν υπήρχε απάτη και ότι ήταν πιθανό ένα υπερφυσικό γεγονός. Από εκείνη τη μέρα ο Πατέρας Μαλούλι έχει αποφασίσει να έρχεται και να καταταχθεί με το πλήθος στη προσευχή.

 

 

Οι δύο κολόνες στη Σουφανίγιε

 

Από την πρώτη μέρα του φαινομένου οι Πατέρες Ζαχλάουι και Μαλούλι έχουν ενδιαφερθεί  για τα γεγονότα. Γρήγορα αρχειοθέτησαν φακέλους στους οποίους κατέγραψαν τα πολλά γεγονότα. Αυτοί οι δύο ιερείς δεν ωφελήθηκαν από την ανάμιξη σ` αυτά τα γεγονότα, εκτός για την αντιμετώπιση προβλημάτων και μερικές φορές την αποδοκιμασία από τους συναδέλφους τους, ελαφρά επιρρεπείς να παραδεχθούν ότι είναι έξω από τα συνήθη πρότυπα της πίστης.  Είναι και οι δύο προικισμένοι με μια στέρεα γενική παιδεία, μια εξαιρετική φήμη και μια σιδερένια θέληση στη διατήρηση καλών σκοπών.

Σύριοι διανοούμενοι ( γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, κ.λ.π.) ενδιαφέρθηκαν για τα γεγονότα στη Σουφανίγιε όταν έμαθαν ότι οι Πατέρες Μαλούλι και Ζαχλάουι ήταν συχνά εκεί και φαίνονται ευνοϊκοί. Αν στο μέλλον η Εκκλησία  πιστοποιήσει αυτά τα φαινόμενα, ο Ουρανός δεν μπορούσε να διαλέξει δύο καλύτερους υποστηρικτές.