ΟΙ  ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

 

Η πρώτη θεραπεία αποδοθείσα στην Σουφανίγιε

 

Το Σάββατο της 11^ης Δεκεμβρίου, 1982, ζητήθηκε στη Μίρνα και στον Νίκολας από την οικογένεια Χάννα να κάνουν μια επίσκεψη στον Σαμίρ, έναν από αυτούς, εξασθενισμένος από μία σοβαρή περίπτωση θρόμβωσης.  Ο Σαμίρ επίσης ζήτησε την Ευχαριστία. Η  Μίρνα και ο Νίκολας ειδοποίησαν τον πατέρα Ζαχλάουι που συμφώνησε να πάει μαζί τους και να δώσει την Αγία Κοινωνία στον Σαμίρ.

Το τρίο, καθώς έμπαινε στο δωμάτιο του αρρώστου, εξεπλάγησαν όταν είδαν αργότερα να σηκώνεται από το κρεβάτι, να γονατίζει και να βάζει το μέτωπό του στο πάτωμα.  Τότε ο Πατέρας Ζαχλάουι προσπαθώντας να σταματήσει τη χειρονομία του, απάντησε:

-Πάτερ, ο Θεός υπάρχει.

Ξανακάθισε στο κρεβάτι του, αφού ζήτησε από τον Νικόλα να βγει από το δωμάτιο, απευθύνθηκε στη Μίρνα:

- Αδελφή μου Μαίρη, σκέπτεσαι να αποσυρθείς σ` ένα μοναστήρι, και η Παναγία δεν θέλει να το κάνεις αυτό.

Η Μίρνα έμεινε κατάπληκτη με αυτή τη δήλωση, αφού το σκεφτόταν έντονα αρκετές μέρες, αλλά δεν το συζήτησε σε κανέναν. Επιπλέον, κάλεσε τη Μίρνα με το βαπτιστικό της όνομα: Μαίρη. Είναι ενδιαφέρον ότι οι οικογένειες Ναζούρ και Χάνα δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Μόνο στενοί συγγενείς και φίλοι ξέρουν το βαπτιστικό όνομα της Μίρνας. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Σαμίρ υπέφερε από θρόμβωση ακολουθούμενη από εγκεφαλική αιμορραγία που του γύρισε σε ημιπληγία. Οι γιατροί είχαν βεβαιώσει ότι θα πέθαινε ανά πάσα στιγμή! Ένας φίλος είχε τρέξει στη Σουφανίγιε και έφερε πίσω ένα κομμάτι βαμβακιού μουσκεμένο με λάδι.  Παρά την αντίθεση των γονιών του Σαμίρ, ο φίλος του έβαλε το βαμβάκι μέσα στο στόμα του Σαμίρ, ανοίγοντας το στόμα του με δύναμη χρησιμοποιώντας ένα κουτάλι.

Ο Σαμίρ άνοιξε τα μάτια του, καθησυχασμένη η οικογένεια του και με δάκρυα, ζήτησαν την Αγία Κοινωνία, και ζήτησαν  τη Μίρνα και το Νίκολα. 

Ένα αντίγραφο της εικόνας Παναγίας ( διαφορετική από της Σουφανίγιε ) κρεμασμένη πάνω από το κρεβάτι του Σαμίρ έρεε λάδι επανειλημμένα για τρεις εβδομάδες.

Οκτώ μέρες μετά την ανάρρωση του, την Κυριακή της 19^ης Δεκεμβρίου 1982, ο Σαμίρ Χάνα πήγε στη Σουφανίγιε. Ενώ έβγαινε από το αυτοκίνητο που τον έφερε στην είσοδο του σπιτιού, τα χέρια του που ήταν μαζί πιασμένα ξαφνικά καλύφθηκαν από λάδι. Σήκωσε τα χέρια του στον αέρα και άπλωσε τα δάκτυλα του, φοβούμενος ότι θα κατηγορηθεί για απόκρυψη κομματιού από βαμβάκι μουσκεμένο με λάδι ανάμεσα στα χέρια και τα δάκτυλα του. Μπήκε στο σπίτι με τα χέρια του στον αέρα. Προς έκπληξη όλων, και αυτών που ήξεραν την βαριά του ασθένεια, ήταν ευκίνητος και το πρόσωπο του ακτινοβολούσε από χαρά.  Προσευχήθηκε για αρκετή ώρα μπροστά στην εικόνα. Στο τέλος του απογεύματος παρακολούθησε τη λειτουργία του Πατέρα Ζαχλάουι στη ενοριακή Εκκλησία της Παναγίας της  Δαμασκού.

 

Η πρώτη θεραπεία στη Σουφανίγιε

 

Την Πέμπτη της 16^ης Δεκεμβρίου του 1982, οι κάτοικοι του σπιτιού της Σουφανίγιε δέχτηκαν την επίσκεψη του γιατρού Τζαμίλ Μάρτι που προσπαθούσε επί μία ώρα να αποδείξει με λογικά επιχειρήματα ότι όλα αυτά τα γεγονότα ήταν υποκειμενικά επειδή καμιά μοντέρνα επιστήμη δεν μπορούσε να το αποδείξει.

Ξαφνικά, μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα, γονατισμένη μπροστά στην εικόνα, άρχισε ουρλιάζει. Ο κόσμος που ήταν κοντά της φώναζαν: 

Ω!  Παρθένα! Θεραπεύθηκε!

Την μετέφεραν στο σαλόνι, συναισθηματικά ταραγμένη, ανήμπορη να εκφραστεί, ενώ κουνούσε τα χέρια της βίαια.  Ο γιος της είναι κοντά της και εξηγεί ότι είχε φθάσει σε μια παράλυση του δεξιού χεριού της εξαιτίας δημιουργίας αλάτων στον ώμο. Ο Πατέρας Ζαχλάουι σκέπτεται ότι μόλις θεραπεύθηκε και, σαν συνετός άνθρωπος ζητάει ιατρικά πιστοποιητικά από τον γιο της όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Στην πραγματικότητα, τα είχε μαζί του:  την προηγούμενη, είχε πάει με την μητέρα του Ρακουλ Κίλτα να επισκεφθούν το γιατρό Σαμίρ Ρουμάνι. Ο ιερέας παίρνει το πιστοποιητικό και ο γιατρό Τζαμίλ Μάρτι που ήταν κοντά του, το ξεφυλλίζει και τελικά εξετάζει την κα Κίλτα.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο γιατρός επιστρέφει συγκινητικά ταραγμένος και λέει στο Πατέρα Ζαχλάουι:

-Πάτερ, παραδίνομαι. Αυτό είναι πέρα από μένα και πέρα από κάθε ανθρώπινη δύναμη, είμαι έτοιμος να καταθέσω μπροστά σ` οποιονδήποτε. Αφήστε με να κρατήσω αυτή την αναφορά για λίγο, για να μπορέσω να συνεχίσω να ερευνώ την πρόοδο αυτής της γυναίκας σε συνεργασία με τον γιατρό Σαμίρ Ρουμάνι.(…)[16]

Ας αποδώσουμε φόρο τιμής στη ταπείνωση αυτού του γιατρού, που ήρθε σ` αυτό το σπίτι με σκοπό να επιχειρήσει να σκεφτεί ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν λάθος και έφυγε από το σπίτι με μια νέα πεποίθηση που αρχικά δεν ήταν δική του.

Μισή ώρα αργότερα, ο περιφερειακός αστυνομικός διευθυντής και ο αρχιδιοικητής της αστυνομίας της Δαμασκού, στρατηγός Γουαλίντ Χαμμαμίε έφθασαν.  Ο δόκτωρ Μαρίτζ τους είχε ενημερώσει για την αυτόματη θεραπεία της οποίας ήταν μάρτυρας.

Αυτοί οι κύριοι που είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση της αστικής τάξεως, πρότειναν τις υπηρεσίες τους στην οικογένεια αν το πλήθος, που πάντα αυξανόταν, θα προκαλούσε οποιοδήποτε πρόβλημα. Η Δαμασκός τότε ζούσε τεταμένες στιγμές και κάποιος φοβόταν πολιτικές εκδηλώσεις. Δεν είναι ανώφελο να αναφέρουμε ότι οι αστυνομικοί είχαν αυστηρές εντολές να απαγορεύουν κάθε συγκέντρωση. Αυτό δεν εφαρμόστηκε στη Σουφανίγιε. Εξάλλου, είναι αξιοσημείωτο ότι δια μέσου των χρόνων, αρκετές λαϊκές λιτανείες θα λάβουν χώρα γύρω από τα γεγονότα, μερικές από τις οποίες έχουν συγκεντρώσει αρκετές χιλιάδες κόσμο, χωρίς κανένα σημαντικό επεισόδιο.

 

Δεύτερη   θεραπεία

 

Το πρωί της 17^ης  Δεκεμβρίου 1982, ο Πατέρας Ζαχλάουι μόλις είχε φθάσει στο σπίτι της Σουφανίγιε όταν κάποιος τον συστήνει στην Κυρία Γκάλια Αρμούτς που βεβαιώνει ότι έχει θεραπευθεί με ένα πολύ ασυνήθιστο τρόπο.

Για αρκετούς μήνες αυτή η κυρία υπέφερε από σφοδρούς  πόνους στο δεξί της χέρι. Το απόγευμα της 16^ης Δεκεμβρίου, η κόρη της τής ζήτησε να πάει στη Σουφανίγιε, αλλά οι πόνοι είναι τόσο δυνατοί που είναι ανήμπορη να συμμορφωθεί με το αίτημα, αλλά ζητάει αντ’ αυτού ένα κομμάτι βαμβάκι ποτισμένο με λάδι που της δωρήθηκε. Το απόγευμα  πριν πάει στο κρεβάτι γλίστρησε το βαμβάκι στο μανίκι της νυχτικιάς της, και αφού προσευχήθηκε, πέφτει να κοιμηθεί. Η κα Αρμούτ βεβαιώνει ότι τη νύχτα, ονειρεύτηκε ότι μια όμορφη κυρία έσπρωχνε τον ώμο της ενώ της έλεγε:

-Σήκω,  οι πόνοι σου έφυγαν!

Στην πραγματικότητα, την επόμενη  μέρα, οι πόνοι της είχαν φύγει. Το απόγευμα της 27^ης Δεκεμβρίου 1982, ο Πατέρας Ζαχλάουι ζήτησε μια συνέντευξη με το γιατρό της. Δόκτορα Τατούντι. Αμέσως ο ιερέας ρώτησε τη γνώμη του επαγγελματία στην όσο το δυνατόν προβλέψιμη εξέλιξη της αρρώστιας της ασθενούς ενώ παρουσίαζε μια ακτινογραφία η οποία βγήκε δυόμισι μήνες νωρίτερα.

-Η φτωχή γυναίκα είναι καταδικασμένη σε παράλυση.

-Θα ήταν δυνατόν να κάνει μια τεχνητή άρθρωση;

-Εδώ όχι. Αλλά αν αυτοί οι άνθρωποι είναι πλούσιοι, μπορεί να εγχειριστεί στην Ευρώπη. Πάντως, πες της να έρθει να με δει αύριο.

-Νομίζω ότι δεν θα χρειασθεί τις υπηρεσίες σας άλλο πια γιατρέ, κάποιος άλλος γιατρός τη θεράπευσε.

-Τι λες Πάτερ;

-Η Παναγία τη θεράπευσε γιατρέ!

Τη Τρίτη της 28^ης Δεκεμβρίου1982, ο γιατρός Τουτούντζι εκτέλεσε μια νέα ακτινογραφία ακολουθούμενη από ένα τσεκ- απ. Παρατήρησε ότι η  ασβεστοποίηση από τη προηγούμενη ακτινογραφία είχε αυξηθεί στην ένταση, γι` αυτό πλήρης θεραπεία δεν μπορούσε να επιβεβαιωθεί. Επιπλέον ο γιατρός μας έκανε να παρατηρήσουμε ότι η ασθενής του δεν ξαναβρήκε την ευκινησία του χεριού της.  Από αυτή την ημέρα, οι πόνοι δεν ξαναγύρισαν και η ασβεστοποίηση είναι στάσιμη. Αντίθετα με άλλες θεραπείες στη Σουφανίγιε, με πλήρης εξαφάνιση της αρρώστιας ή της αναπηρίας εδώ, κάποιος παρατηρεί την εξαφάνιση της παράλυσης και του πόνου, παρόλο που η ασβεστοποίηση υπάρχει.

 

Επιτυχείς  θεραπείες

 

Ο αριθμός των θεραπειών είναι τόσο σημαντικός που ένας ιατρικός και ένας αρχειοθετημένος φάκελος δεν θα μπορούσε να ανοιχθεί για κάθε περίπτωση. Επιπλέον, αρκετές άλλες θεραπείες δεν είχαν πέσει στη προσοχή μας. Μια όψη των γεγονότων στη Σουφανίγιε μας επιτρέπει να σημειώσουμε ότι φυσικές θεραπείες που γενικά θεωρούνται περιμετρικές σε σύγκριση με τα υπερφυσικά γεγονότα, εδώ απεναντίας σχηματίζουν ένα ουσιαστικό κομμάτι του γεγονότος. Οι περισσότερες από τις θεραπείες έγιναν με αυτόπτες μάρτυρες πολύ κόσμο, μερικές από τις οποίες γίνονται παρουσία όλων και είναι πάντα ένα χαρούμενο πλήθος που ζητωκραυγάζει τη δόξα του Θεού για ώρες.

Ο αριθμός των Χριστιανών, των οποίων η πίστη τα τελευταία λίγα χρόνια έχει δυναμώσει ή αναζωπυρωθεί από τα γεγονότα, είναι ανυπολόγιστος.

Ο εύπιστος κόσμος νομίζει ότι θεραπείες μπορούν να συμβούν σε απλούς ανθρώπους, θα έπρεπε να επανεξετάσει τα συμπεράσματα μπορώ εύκολα να αναφέρω ένα εντυπωσιακό αριθμό διανοουμένων, γιατρών, μηχανικών και ιερέων που έχουν παρακινηθεί από τα υπερφυσικά φαινόμενα και των οποίων δε μεγαλώνει η πλήξη  της «μαρτυρίας» της επιστροφής τους στο Θεό, κάποιοι με μια βαθύτερη πίστη, κάποιος με ζωντανή μια ριζική αλλαγή στον τρόπο ζωής. Πριν λίγους μήνες ένας ιερέας μου είπε για το διακριτικό ταξίδι του στο Μετζουγκόργκε στη Γιουγκοσλαβία, όπου είχε πάει αφότου άκουσε  μια από τις κασέτες μου ντοκιμαντέρ. Επέστρεψε μεταμορφωμένος. Είχε πάει εκεί ανεπισήμως – είχε βγάλει τον σταυρό από το σακάκι του και είχε αντικαταστήσει το Ρωμαϊκό κολάρο του με ένα μπλουζάκι γεμάτο από σχέδια λουλουδιών (;) ωστόσο, τη μέρα μετά την άφιξη του, χωρίς να είναι ικανός να το εξηγήσει, άσκησε το μυστήριο της εξομολογήσεως στη διάρκεια πέντε ωρών. Περνούσε τις περισσότερες από τη νύχτα με λυγμούς γονατιστός στην Εκκλησία του μικρού Κροατικού χωριού. Αυτός ο ιερές ενώ αφηγούταν την εμπειρία του, μου είπε: «Μόλις έχω μεταστραφεί», μόλις είχε δεχθεί σημαντικά καθήκοντα στην Εκκλησία μας.

Οι καιροί της υπερδιανοητικής πίστης της συμφωνίας φτηνών θεολογιών, της πολιτικοποιημένης θρησκείας, των θεσμοθετημένων αμφισβητήσεων, έχουν τελειώσει. Ο κόσμος του Θεού απαιτεί την Αλήθεια, και Αυτή μόνο.

Πόσοι πολλοί ήταν την Κυριακή της 18^ης Δεκεμβρίου του1982, μπροστά στο σπίτι της Σουφανίγιε , στο πεζοδρόμιο, στο δρόμο, στο δημόσιο κήπο; Πέντε χιλιάδες; Δέκα χιλιάδες; Ποτέ δε θα μάθουμε. Κανένας δεν υπολόγισε αυτό το τεράστιο πλήθος των Χριστιανών και Μουσουλμάνων ενωμένων στη προσευχή.

Ξαφνικά, με ένα πειθαρχημένο τρόπο, όπως συνηθίζεται στους ανθρώπους της προσευχής, το πλήθος αυθόρμητα άνοιξε ένα μονοπάτι για έναν ασθενή. Ένας νεαρός στρατιώτης, ο Μωχάμετ Αλ Καχουάντζι, βαστάει στα χέρια του τον κατάκοιτο πατέρα του.

Ο πατέρας του είχε χτυπηθεί από μια ημιπληγία όταν του ανακοίνωσαν ότι ο γιος  του ένας στρατιώτης στο Λίβανο, σκοτώθηκε. Εν τούτοις αυτή η πληροφορία ήταν λάθος και είναι το παιδί του που το πίστευε νεκρό, που τον κουβαλάει στα χέρια του στη  Σουφανίγιε. Η Μίρνα διηγείται:

«Πλησίασα τον άρρωστο άνθρωπο και του είπα: Προσευχήσου, ζήτησε από την Παναγία να σε θεραπεύσει. Λίγο αργότερα, σηκώθηκε και στάθηκε όρθιος, αρχικά με κάποια δυσκολία, μετά περπάτησε. Ο γιος του περίμενε έξω, προσευχόμενος για τον πατέρα του να στέκεται. Αμέσως γονατίζει στο έδαφος και φωνάζει με χαρά:  «Σ` ευχαριστώ, Σ` ευχαριστώ, Παναγία.» Ο κόσμος φώναζε: Θεραπεύθηκε, θεραπεύθηκε, Χαίρε Μαρία…..  κάποιοι κτυπούν παλαμάκια, άλλα χαρούμενα φωνάζουν.»

Αυτό θα μπορούσε να μας θυμίσει τα χαρούμενα και προσευχόμενα συμβάντα της Χαρισματικής Ανανέωσης.

Την ίδια μέρα, ο Φάντι Μπάχερ, ένας 25χρονος νεαρός άνδρας βαστώντας στα χέρια του τον μεγαλύτερο αδελφό του φτάνει στη Σουφανίγιε. Ένας μάρτυρας μιλάει: «Τα πόδια του ήταν ασταθή». Βαθιά μέσα μου, ζήτησα από τον Κύριο να με συγχωρήσει, γιατί δεν ήξερα πως αυτός ο άνθρωπος θα θεραπευθεί. Αλλά όταν τον είδα να φεύγει από το σπίτι μόνος, στα πόδια του, σχεδόν έχασα τα λογικά  μου. Είχα παραισθήσεις; Όχι, περπατούσε μόνος του.»

Το πλήθος βλέποντας αυτό το νεαρό άνδρα να περπατάει αργά, πανηγύρισε με χαρά και έψελνε ύμνους προς τη δόξα της Παναγίας. Στο δρόμο τους για το σπίτι τους στο Μνίν, ένα χωριό (12 χιλιόμετρα) 8 μίλια νότια της Δαμασκού, ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια του, ένας στρατιωτικός, όταν είδε το θεραπευμένο αδελφό του να φθάνει, άρχισε να πυροβολεί στον αέρα για πανηγυρισμό με το περίστροφό του.

Ένα οκτάχρονο παιδί, ο Σαμίρ Σαϊέγκ που μεταφέρθηκε το απόγευμα στο παιδιατρικό νοσοκομείο της Δαμασκού για μια πολυομελίτιδα, ζητούσε επίμονα από τους γονείς του να το φέρουν στη Σουφανίγιε. Το παιδί ήξερε γι` αυτά τα γεγονότα από την οικογένεια που τον παρέλαβε λόγω της έλλειψης δωματίου στο νοσοκομείο. Οι γονείς του αρχικά αρνήθηκαν, φοβούμενοι μια απάτη που θα μπορούσε να προκαλέσει τραύμα στο παιδί . Αλλά υπέκυψαν στην επιμονή του Σαμίρ, συγκατατέθηκαν και τον πήγαν στη Σουφανίγιε. Δευτερόλεπτα μετά την άφιξή του, το παιδί άρχισε να περπατάει. Την επόμενη μέρα, ο προσωπικός γιατρός, ο δόκτωρ Μπερναντ Κοζέμ επιβεβαιώνει την πλήρη ανάρρωσή του. Αφού έφυγαν από το γραφείο του γιατρού, ο Σαμίρ και οι γονείς του πήγαν να ευχαριστήσουν τη Παναγία, προσευχόμενοι χαρούμενα μπροστά στην εικόνα, παρέα με την Μίρνα και τον Νίκολα.

 

Αλλά ο Θεός δεν είχε τελειώσει  την 19^ην Δεκεμβρίου του 1982, να δίνει στα παιδιά Του, στις Χάρες Του.

 

Η Κα Χάλαμπυ που υπέφερε από ασβεστοποιημένα άλατα στο δεξί της χέρι  ήρθε να ζητήσει τις προσευχές της Μίρνας και να αποκτήσει ένα κομμάτι βαμβακιού βρεγμένο με λάδι. Δεν υπήρχε λάδι διαθέσιμο, έτσι πήρε ένα μικρό κομμάτι στεγνού βαμβακιού, το έτριψε πάνω στην εικόνα και το κατάπιε. Ενώ πήγαινε στο σπίτι, μια ευχάριστη γεύση λαδιού της ήρθε στο στόμα. Το ίδιο απόγευμα η κα Χάλαμπυ δεν έφαγε, πήγε στο κρεβάτι με την επιθυμία να διατηρήσει στο στόμα της αυτή τη καλή γεύση. Την  επόμενη μέρα, θεραπεύθηκε από την ασβεστοποίηση της[17] .

       Ένας μπορεί να σκεφθεί ότι αυτές οι ασυνήθιστες θεραπείες είχαν ανακοινωθεί στη Μίρνα από την Παναγία, το απόγευμα την ώρα μιας εμφάνισης: « Σας έχω δώσει περισσότερο λάδι απ` ότι ζητήσατε, θα σας δώσω κάτι πιο δυνατό από το λάδι.»

 

Αυθορμήτως δεν συνεχίσαμε με χρονολογική σειρά των γεγονότων, μια θεματική σειρά εμφανίστηκε πιο κατάλληλη.  Πράγματι, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα γεγονότα στη Σουφανίγιε διαδέχονται το ένα το άλλο με ένα γρήγορο βήμα. Αυτά τα εξαιρετικά αυξανόμενα γεγονότα, είναι θετικό επιχείρημα υπέρ της υπερφυσικότητας της Σουφανίγιε. Θα ήταν ανθρωπίνως δυνατό να το φανταστούμε και να τα εκπληρώσουμε; Δεν είναι η ιατρική ή ψυχιατρική και η παραψυχολογία, ικανές να μας δώσουν ένα παράδειγμα των ασυνήθιστων επιδείξεων κάτω από κάποιες συγκεκριμένες ψυχικές καταστάσεις; Αυτές είναι μόνο σχολικές θεωρίες που δεν μπορούν να επαληθευτούν απλά, γιατί δεν συμβαίνουν με απαίτηση, με τον ελεγχόμενο τρόπο από τους επιστήμονες. Είναι χρόνια πριν, ένας μίλησε πολύ για παραψυχολογία, είναι ακόμη μια επιστήμη στα σπάργανα της,  μολονότι διαπρεπείς μελετητές είναι αφοσιωμένοι σ` αυτήν.

 

Ο δόκτωρ Αντουάν Μανσούρ, ένας από τους προσωπικούς γιατρούς του  πρώην Αμερικανού Προέδρου Ρόναλντ  Ρέιγκαν, τον οποίο   συνάντησα στη Σουφανίγιε. Ήταν κατηγορηματικός: όλα τα γνωστά γεγονότα στο χώρο της παραψυχολογίας τους είχε γνώση, είναι περιορισμένα σε κάποιες σποραδικές εκδηλώσεις και πρόσθεσε «Εδώ στη Σουφανίγιε, ο Θεός είναι που μεσολαβεί». Ο δόκτωρ  Αντουάν Μανσούρ  ήταν  ένας δειλός πιστός  που μεταστράφηκε ενώ ήταν μάρτυρας σ` αυτά τα θαυμαστά γεγονότα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εξασκεί ιατρική προσηλυτίζει υπέρ της Σουφανίγιε[18].

 .