ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΔΙΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΑΛΛΟ

ΜΕ ΤΑΧΥ ΒΗΜΑ

 

Ο Μήνας του Αγίου Ελαίου

 

Μέσα Οκτωβρίου του 1983, ο Πατέρας Μαλούλι προτείνει ο μήνας του Νοεμβρίου, ο πρώτος επετειακός μήνας των εμφανίσεων, να ονομαστεί:  «Μήνας της ροής του ελαίου.»

Λίγες μέρες αργότερα, μια καινούργια σειρά γεγονότων αρχίζει, τα οποία θα γίνουν η αρχή μεταστροφής πολλών.

Χιλιάδες φωτογραφίες της μικρής εικόνας είχαν διανεμηθεί εδώ και αρκετούς μήνες.

Τη 20^η Οκτωβρίου 1983 η δις Σέλουα Ναασάν τηλεφωνεί στη Σουφανίγιε για να ειδοποιήσει ότι φωτογραφία της εικόνας που είχε τοποθετήσει στο σπίτι της έστάζε λάδι. Την ίδια μέρα ο Σαμίρ Ζαχέρ, ένας μηχανικός, ενώ προσευχόταν στη Σουφανίγιε, παρατήρησε σταγόνες λαδιού στο αντίγραφο που κρατούσε στα χέρια του. Την επόμενη μέρα το ίδιο πράγμα συνέβη στα αντίγραφα της κας Γκανάγκε και δεσποινίδας Ζαράλαχ. Κάθε μέρα, η εκδήλωση πανομοιότυπων περιστάσεων θα αυξάνεται με ένα εντυπωσιακό τρόπο.

 

 - 22^η  Οκτωβρίου 1983:  λάδι ρέει από   15

 αντίγραφα.

 

- 2^η  Νοεμβρίου 1983! : λάδι ρέει από   15

αντίγραφα

 

- 3^η Νοεμβρίου 1983! : λάδι ρέει από   9 

αντίγραφα

 

 - 4^η Νοεμβρίου 1983! : λάδι ρέει από 18  

αντίγραφα

 

 - 5η Νοεμβρίου 1983! : λάδι ρέει από 10 

 αντίγραφα

 

- 6^η Νοεμβρίου  1983: λάδι ρέει από 43

αντίγραφα.

 

Το φαινόμενο δεν έχει σταματήσει από τότε και έχει επεκταθεί σ` όλο τον κόσμο.

 

Αυτή η νέα διάσταση του φαινομένου του «ελαίου της Σουφανίγιε» άρχισε λίγο μετά  τη πρόταση του Πατέρα Μαλούλι, δηλαδή  ότι να γίνει ο μήνας Νοέμβριος ο μήνας του Αγίου Ελαίου. Είναι σύμπτωση ή η αιτία που πραγματοποιήθηκε; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Εν τούτοις ο καθένας μπορεί να κατανοήσει αυτές τις εκδηλώσεις όταν αναλύσουμε το μήνυμα της εμφάνισης της 18^ης Δεκεμβρίου 1982: « Θα επισκέπτομαι σπίτια πιο συχνά, γιατί αυτοί που πάνε  στην Εκκλησία, καμιά φορά δεν πάνε εκεί για να προσευχηθούν. »Αυτές οι εκατοντάδες των αντιγράφων της μικρής εικόνας που ρέει λάδι δεν θα εξέφραζαν με ένα λεπτό τρόπο την επιθυμία της Παναγίας « να επισκεφθεί »  τα παιδιά της ;

Κατόπιν αυτών των εκδηλώσεων πολλές μαρτυρίες μεταστροφών έχουν καταγραφεί, πολλοί από τους οποίους από δειλούς πιστούς που ήταν, ξαναρχίζουν προσευχόμενοι και προσευχόμενοι με την οικογένεια συγκεκριμένα.

 

 

Κάποιες σκέψεις πάνω στο λάδι

 

Αρκετά δείγματα του ελαίου από τη Σουφανίγιε έχουν αναλυθεί από την Εικόνα και από τα χέρια της Μίρνας. Τα αποτελέσματα αυτών των αναλύσεων που έγιναν από ειδικούς έχουν αποκαλύψει τη παρουσία του 100% αγνού ελαιολάδου. Εν τούτοις αγνό ελαιόλαδο είναι σχεδόν αδύνατον, να ανιχνευθεί στη φυσική του μορφή. Βασικά, όλα τα ελαιόλαδα, περιλαμβάνουν επιπλέον από τα βασικά συστατικά,  μια ελάχιστη ποσότητα εξωτερικών συστατικών. Για παράδειγμα στη Προβένς ( Γαλλία ) πολτοποιημένες ελιές τοποθετούνται σε πλεκτά καλάθια και κάτω από την πίεση των μυλόπετρων συγκεντρώνονται σε ποικίλους βαθμούς, ξένα στοιχεία στο λάδι με αυτά που είναι αναμεμιγμένα.

Όταν το λάδι στάζει από το σώμα της Μίρνας, εξατμίζεται αργά χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος πάνω  στην επιδερμίδα. Αυτό το λάδι δεν λεκιάζει. Κάναμε το ακόλουθο πείραμα:  πάνω σε δύο μεταξωτά δείγματα ρίξαμε πάνω στο πρώτο δείγμα, λίγες σταγόνες του λαδιού από τη Σουφανίγιε, και πάνω στο δεύτερο μερικές σταγόνες από λάδι εμπορίου. Μετά από οκτώ ημέρες, το μεταξωτό  δείγμα με το λάδι εμπορίου είναι λεκιασμένο, ενώ το δείγμα με το λάδι της Σουφανίγιε δεν είναι καθόλου λεκιασμένο αλλά στεγνό!

Η Εικόνα είναι τοποθετημένη μέσα σ` ένα μικρό προσκυνητάριο από μάρμαρο και γυαλί (κατασκευασμένο από τον πατέρα της Μίρνας) που η πόρτα του είναι κλειδωμένη με λουκέτο ˙ το μοναδικό κλειδί της φυλάσσεται από τον Πατέρα Μαλούλι που είναι πολύ φειδωλός με το πολύτιμο λάδι. Ένα ανέκδοτο τριγυρνάει πάνω σε αυτό το  θέμα: «Ο Πατέρας Μαλούλι θα έδινε μάλλόν τη  ψυχή του παρά λάδι».

Ο Νίκολας μου είπε ότι μια μέρα, τοποθέτησε μια μικρή φιάλη από λάδι μέσα στο χρηματοκιβώτιο του, του οποίου τον συνδυασμό μόνο αυτός ξέρει. Λίγες μέρες αργότερα άνοιξε το χρηματοκιβώτιο, η φιάλη ήταν άδεια και στεγνή. Αργότερα είπε: « Κανείς δεν μπορούσε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο, παρά μόνο εγώ!»

Μια μοναχή από την κοινότητα των θυγατέρων του Ελέους από την Δαμασκό θέλησε να στείλει ένα κομμάτι βαμβακιού ποτισμένο με λάδι στον άνδρα της αδελφή της που είχε προσβληθεί από μια ανίατη ασθένεια το 1983. Η μοναχή ζήτησε από τον Πατέρα Μαλούλι το βαμβάκι. Επιστρέφοντας στην κοινότητα της μοιράζεται το κομμάτι του βαμβακιού με δύο από τις μοναχές αδελφές . Κάθε μια από αυτές πήραν μόνες τους ˙ όσο γι` αυτήν έμεινε μ’ ένα μικρό κομμάτι βαμβακιού τελείως στεγνό.« Δεν πειράζει, πιστεύω σ` αυτό» θα πει στην γραπτή μαρτυρία της και η μοναχή στέλνει το μικρό στεγνό κομμάτι βαμβακιού, στη συγγενή της εξηγώντας στο γράμμα τα γεγονότα στη Σουφανίγιε. Τρεις εβδομάδες αργότερα, παίρνει ένα γράμμα, από την  αδελφή της που την ενημέρωνε ότι το μικρό κομμάτι βαμβακιού « κολυμπούσε » στο λάδι!

Εδώ είναι ένα άλλο ανέκδοτο σχετιζόμενο με το λάδι. Το 1985 μια κυρία επισκέπτεται το σπίτι της Σουφανίγιε, μπαίνει στο σπίτι ενώ η Μίρνα έπλενε το πάτωμα της πλακόστρωτης αυλής. Η επισκέπτρια φωνάζει : « Τι βλέπω! Τα χέρια πάνω στα οποία ρέει το λάδι της Παναγίας ασχολούνται με το βρώμικο νερό! » Η Μίρνα απαντάει : « Η Παναγία, νομίζεις ότι είχε καμιά υπηρέτρια!»

Τώρα σας προσφέρω να διαβάσετε  μια από της πολλές μαρτυρίες γραπτές σχετικά με αυτό το φαινόμενο. Διαλέγω αυτό γιατί προέρχεται από ιερείς της Βηθλεέμ και του Μπετσαχούρ, δυο περιοχές στην Αγία Γη που είναι πολύ αγαπητές στη καρδιά όλων των χριστιανών.

 

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, Αμήν.

 

Ω! Κύριε, πόσο μεγάλα είναι τα έργα  Σου όλα τα οποία πραγματοποιήθηκαν με Σοφία.

 

Στην σεβαστή μας αδελφή Μίρνα είθε ο Κύριος να τη δυναμώνει.

 

Απευθύνουμε σε σένα , την οικογένειά σου και τους συγγενείς σου έναν ειλικρινή χαιρετισμό γεμάτο αγάπη και εμφανιζόμαστε με πίστη.

 

Από την Βηθλεέμ, πόλη του Θείου παχνιού και από το Μπετσαχούρ όπου οι Άγγελοι ανήγγειλαν τη γέννηση του Σωτήρα, ικετεύουμε τον Παντοδύναμο Κύριο να σας χαρίζει υγεία και δύναμη επίσης τη δύναμη να εμφανίζετε τα θαύματα της Παναγίας Μητέρας του Θεού, έτσι ώστε να γίνει Αυτή να γίνει  οδηγός των ψυχών που διψούν για πίστη.

 

Είμαστε επίσης χαρούμενοι να φέρουμε προς γνώσιν σας ότι τη 6^η Δεκεμβρίου 1986, προσκληθήκαμε στο σπίτι του κου Μίτρι Τανάας  Αμπου-Αΐτα, στη Βηθλεέμ, να θαυμάσουμε την υπερβατική δύναμη του Δημιουργού, και να δούμε το Άγιο Λάδι να στάζει από την εικόνα της Πάναγνης Παρθένου « Πηγή του Αγίου Ελαίου»  όπου ο Κος Τζώρτζ  Τανάας  Αμπου-Αίτα είχε φέρει μαζί του κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στη Σουφανίγιε, στην Δαμασκό. Το λάδι συνέχισε να ρέει από την εικόνα για ένα ολόκληρο μήνα.

Εκατοντάδες ιερέων και προσκυνητών, που ανήκουν σε διάφορες  χριστιανικές κοινότητες της Βηθλεέμ, Μπετσαχούρ, Μπετζάλα, Ιερουσαλήμ, Ραμάλλα, και Ναζαρέτ έχουν έρθει να επισκεφθούν και να ευλογηθούν από την Εικόνα με απορία. Προσευχήθηκαν και τραγούδησαν για να  δοξάσουν τον Δημιουργό που παρέχει τα θαύματα Του από τον Ουρανό και να τιμήσουν την Αγία και Αγνή Παρθένο Μητέρα του Φωτός. 

 

Είθε το όνομα του Κυρίου να είναι ευλογημένο.

 

                        15 Σεπτεμβρίου  1986.

 

Υπογεγραμμένο από:

 

Πατήρ Ιακώβ Αμπου- Σάαντα

Ιερεύς της Ελληνοκαθολική κοινότητας της Βηθλεέμ.

 

Πατήρ Αβραάμ Χούρι

Ιερεύς της Ελληνορθόδοξης κοινότητας του Μπετσαχούρ.

(Υπογραφή και σφραγίδα και των δύο ενοριών)

 

Μίτρι Τανάας  Αμπου-Αίτα,

Τζώρτζ Τανάας  Αμπου-Αίτα  (Δικηγόρος)

(Υπογραφές)

Εκστάσεις   και στίγματα

 

Τη Δευτέρα, της 24^ης Οκτωβρίου του 1983 σε δύο περιπτώσεις, γύρω στις 14:00 και 19:00 η Μίρνα έπεσε σε έκσταση και δεν θυμόταν τίποτα ιδιαίτερο.

Τη Παρασκευή της 28^ης Οκτωβρίου 1983, η Μίρνα βεβαιώνει ότι νιώθει στις παλάμες των χεριών της μια παράξενη αίσθηση σαν να τρυπήθηκαν από ένα κοφτερό και αιχμηρό αντικείμενο. Μπαίνει σε έκσταση από τι; 18:20 ως τις 18:50, κατά τη διάρκεια της οποίας βλέπει την Παναγία. Εδώ είναι η αφήγηση της Μίρνας:

« Ήμουν στα σύννεφα και είδα την Μητέρα μας την Παρθένο. Μου χαμογέλασε και της χαμογέλασα σαν να ήταν η αδελφή  μου και φίλη  μου. Αυτή στεκόταν, ενώ εγώ ήμουν καθισμένη κάτω. Το χαμόγελο Της άλλαξε σε σοβαρότητα και μου είπε: «Κατέβα κάτω και πες τους ότι είσαι  κόρη μου πριν να γίνεις δική τους.» Υπάκουσα αμέσως. τους είδα όλους να κλαίνε γύρω από το σώμα μου ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Πως το είδα αυτό; Δεν ξέρω και τους είπα: « Νούχα ( το όνομα της μητέρας μου), εγώ είμαι  κόρη της πριν να γίνω δική σου»  και γύρισα στην Παναγία . Τότε μου είπε: «Η καρδιά μου έχει βασανιστεί για τον μονάκριβο Γιο Μου και δεν θα βασανιστεί για όλα τα παιδιά Μου.» Τότε βγήκα από την έκσταση και άνοιξα τα μάτια μου[27].

Την Δευτέρα της 31^ης Οκτωβρίου, στις 14:45 εμφανίζεται λάδι στα χέρια της Μίρνας, νιώθει πόνους στα χέρια της, τα πόδια της, τα πλευρά και το μέτωπο. Τότε τα μικρά πρηξίματα στη σάρκα αρχίζουν να εμφανίζονται στη μέση των παλαμών της, όμοια με αυτά των καλλών. Στις 19:04, λάδι τρέχει πάλι, πρόσθετοι πόνοι και η ίδια αίσθηση στα χέρια της, μ’ αυτήν που είχε νιώσει την προηγούμενη Παρασκευή εμφανίζεται στα πόδια της,

Την Παρασκευή, της 4^ης Νοεμβρίου 1983, μια ελαφρά ματωμένη πληγή  μεγέθους 1,5 εκατοστά ( 0,75 ίντσες ) εμφανίζονται κάτω από το αριστερό της στήθος.

Την Παρασκευή της 25^ης Νοεμβρίου 1983, στις 16:15, η πληγή στη πλευρά της ματώνει όλη πάλι. Γύρω στις 17:00 αίμα τρέχει από τις παλάμες του χεριού της και του ποδιού της, στα ίδια σημεία που είχε νιώσει αυτούς τους πόνους την 28^η Οκτωβρίου. Μερικοί γιατροί κλήθηκαν να παρατηρήσουν τις πληγές, δηλ. γιατροί Τζαμίλ Μάρτζι, Ιωσήφ Νασραλάχ, Ελί Μπάρσα, Ζαν Σιαγκε, Ιωσήφ Μασαμίρι, Τζώρτζ Μαναγιερ, Ελί Φάραχ. Ο γιατρός Μασαμίρι πήρε δείγματα αίματος για ανάλυση. Θα επιβεβαιώσει ότι το αίμα που ανέλυσε ήταν αυτό της Μίρνας.  Οι πληγές θα εξαφανιστούν γύρω στις 22:00 χωρίς να αφήσουν κανένα σημάδι. Μικρές κοκκινωπές κηλίδες που έμοιαζαν με αιμάτωμα θα παραμείνουν κάτω από την επιδερμίδα κατά την διάρκεια οκτώ ημερών.

Στο μεταξύ η Μίρνα μπήκε σε έκσταση από τις 20:00 ως τις 20:20. Είχε ένα όραμα της Παναγίας που ήταν σε ένα επίπεδο λίγο ψηλότερο την ώρα των προηγούμενων εκστάσεων, η Παναγία και η Μίρνα ήταν στο ίδιο επίπεδο. Εδώ είναι η περιγραφή της Μίρνας. Η Παναγία μιλάει:

«Αυτό είναι όλο που θέλω. Δεν έχω έρθει να χωρίσω. Η έγγαμη ζωή σου θα παραμείνει όπως είναι.» Τότε είχε ένα μεγαλοπρεπές καθαρό χαμόγελο και είπε: «Θα ήθελες να έρθεις σε Μένα;» Απάντησα θετικά. Ταιριάζοντας τις χειρονομίες με λόγια είπε: « Η θέληση σου να έρθεις σε Μένα είναι αρκετή…» Προσπάθησα να τη φθάσω αλλά δεν μπορούσα.

Το απόγευμα της 26^ης Νοεμβρίου 1983 για πρώτη επέτειο των εκδηλώσεων, λάδι εμφανίστηκε σε μια εικόνα και  τα χέρια της Μίρνας. Ο Νίκολας ζητάει από τον Πατέρα Μαλούλι την έγκριση να τραγουδήσουν « Χαρούμενα γενέθλια σε σένα» στην Παρθένο. Μόλις άρχισαν να τραγουδούν το κανζονέτ στα Αραβικά, δύο δάκρυα εμφανίζονται στα μάτια της Παναγίας σε μια μεγένθυση της εικόνα που έφερε λεπτά νωρίτερα ο Μάνουαλ Χαουάμ. Το ίδιο γεγονός θα συμβεί δυο φορές ακόμη την επόμενη μέρα στις 27 Νοεμβρίου μπροστά σε μερικά γκρουπ επισκεπτών σε προσευχή που ήρθαν να γιορτάσουν την επέτειο.

 

Δεύτερη εμφάνιση των στιγμάτων και της έκστασης

 

Την Μεγάλη Πέμπτη τη 19^η Απριλίου 1984 στις 15:30 τα στίγματα επανεμφανίστηκαν στο σώμα της Μίρνας και αιμορραγούσαν. Η πληγή στη πλευρά της έχει μήκος δέκα εκατοστά (τέσσερις ίντσες ). Στις 15:30, η Μίρνα μπαίνει σε έκσταση μέχρι τις 16:45. Ο Πατέρας Μαλούλι είναι κοντά της λέει: - «Μίρνα, Μίρνα ρώτησε την Παναγία τι θέλει από εμάς, έτσι ώστε να το εκτελέσουμε».

Η νεαρή γυναίκα δεν απαντάει και θα πει αργότερα ότι δεν άκουσε την ερώτηση του  ιερέα.

Κατά τη διάρκεια της έκστασης, δεν είδε τη Παναγία. Είδε ένα ψηλό και όμορφο βουνό στην κορυφή του οποίου υπήρχε μια φωτεινή «μπάλα» που το φώτιζε. Έντονα επιθυμούσε να ανέβει το βουνό. Η βιντεοκασέτα που γυρίστηκε κατά την διάρκεια της έκστασης δείχνει τη νεαρή γυναίκα να προσπαθεί να σηκώσει το κεφάλι της. Μετά την έκσταση, η Μίρνα  δεν μπορούσε να κινήσει το χέρι της ούτε το αριστερό της πόδι για μερικά λεπτά, αυτό δεν παρατηρήθηκε κατά την διάρκεια των προηγούμενων εκστάσεων.

 

Είναι απαραίτητο να πληρώσεις το τίμημα

 

Την εβδομάδα που προηγείται η Γιορτή της Αναλήψεως το 1984 ( Πέμπτη 31^η Μαΐου ) η Μίρνα είναι αγχωμένη και ανήσυχη, μερικές φορές θέλει να ξεσκίσει τα ρούχα της.

Την Πέμπτη της Αναλήψεως γύρω στις 15:30 ο Πατέρας Μαλούλι συζητά με μερικές γυναίκες, ενώ η Μίρνα είναι ήρεμη. Ξαφνικά η Μίρνα λέει στον Ιερέα:

 -Θέλω να δω τον ΧΡΙΣΤΟ.

-Γιατί όχι, αλλά είναι απαραίτητο να πληρώσεις το τίμημα.

-Τι σημαίνει αυτό: να πληρώσω το τίμημα;.

-Ίσως θα είναι απαραίτητο για σένα να υποφέρεις ή κάτι άλλο. Δεν ξέρω. Μόνο ότι θα είναι   απαραίτητο να πληρώσεις το τίμημα.[28]

Γύρω στις 16:00 η Μίρνα μπαίνει στο δωμάτιο της και ξαπλώνει στο κρεβάτι της. Λάδι εμφανίζεται στο πρόσωπο της, το λαιμό και τα χέρια. Λάδι τρέχει επίσης από τα μάτια της, προκαλώντας της φρικτούς πόνους. Δύο άνθρωποι βαστούν τα χέρια της φοβούμενοι ότι θα χτυπήσει τον εαυτό της, τόσο πολύ είναι αφόρητοι οι πόνοι. Η Μίρνα φωνάζει.

Στις 16:11 κατευνάζεται και μπαίνει σε έκσταση. Η Μίρνα περιγράφει το όραμα:

- Είδα ένα βουνό, ένα φως και στη κορυφή, είδα τον Ιησού  να σηκώνει το δεξί Του χέρι, ενώ το άλλο παρέμεινε πλάι στο Σώμα  Του(…)[29]

Στις 16:38 η νεαρή γυναίκα ανοίγει τα μάτια της, βογκάει από τους πόνους που προκλήθηκαν από το λάδι που τρέχει από τα μάτια της. Στις 16:48 χαμογελάει και λέει :

 - Τον είδα .

Στις 16:48 ξαναμπαίνει σε έκσταση πάλι μέχρι τις 16:58

Στις 17:00 υπαγορεύει το μήνυμα όπως της υπαγορεύτηκε από τον Κύριο μας:

Κόρη μου, Εγώ είμαι η Αρχή και το Τέλος.

Εγώ είμαι η Αλήθεια, η Ελευθερία και η Ειρήνη.

Την Ειρήνη Μου σου δίνω.

Η Ειρήνη Μου δεν θα εξαρτάται σε ότι λένε οι άνθρωποι,

αν είναι κακό ή καλό, και να σκέφτεσαι λίγο  τον εαυτό σου.

Αυτός που δεν ζητάει την έγκριση των ανθρώπων,

και δεν φοβάται την απόρριψη τους,

απολαμβάνει την αληθινή Ειρήνη.

Και αυτό είναι κατορθωτό μέσω Εμού.

Ζήσε τη ζωή σου, ευχαριστημένη και ανεξάρτητη.

Οι πόνοι που υφίστασαι για Μένα  δεν σε λυγίσουν.

Μάλλον να χαίρεσαι.

Εγώ είμαι ικανός να σε ανταμείψω.

Οι ταλαιπωρίες σου δεν θα είναι παρατεταμένες  και

οι πόνοι σου δεν θα διαρκέσουν.

Προσευχήσου με λατρεία γιατί η Αιώνια ζωή είναι άξια

τέτοιων βασάνων.

Προσευχήσου, για να γίνει το Θέλημα του Θεού και σε σένα  και πες:

Αγαπημένε Ιησού,

χάρισέ μου ν’ αναπαυθώ σε Σένα

πάνω από όλα τα πράγματα.

πάνω από όλα τα δημιουργήματα,

πάνω από όλους τους αγγέλους Σου,

πάνω από όλη τη δοξολογία,

πάνω από όλη τη χαρά και αγαλλίαση,

πάνω από όλη τη δόξα και τιμή,

πάνω από όλα τις ουράνιες στρατιές.

Γιατί Εσύ είσαι ο μόνος Ύψιστος,

Εσύ είσαι ο μόνος Παντοδύναμος

και Αγαθός πάνω από όλα τα πράγματα.

Είθε να έρθεις σε μένα και να με ανακουφίσεις

και να με ελευθερώσεις από τις αλυσίδες μου

και να μου χαρίσεις ελευθερία,

γιατί χωρίς Εσένα η χαρά μου δεν είναι ολοκληρωμένη,

χωρίς Εσένα το τραπέζι μου είναι άδειο.

Μόνο τότε θα έρθω να πω: Εδώ είμαι, επειδή

με κάλεσες.

 

Αυτή η προσευχή διδαγμένη από τον Χριστό στη Μίρνα είναι τώρα γνωστή από χιλιάδες ανθρώπους και κάνουν παράκληση καθημερινά στη Σουφανίγιε. Αρκετοί άνθρωποι αυθόρμητα την απαγγέλλουν κατά την διάρκεια της ημέρας όποτε νιώθουν την ανάγκη γι` αυτό, κάποιοι βεβαιώνουν ότι αυτή η προσευχή τους χαρίζει μια λεπτή πνευματική παρηγοριά.

Την Παρασκευή 7^ης Σεπτεμβρίου 1984, μια νέα έκσταση συμβαίνει από τις 19:47 ως τις 20:20. Η Παναγία εμπιστεύθηκε στη Μίρνα ένα μυστικό που δεν μπορεί ακόμη να αποκαλύψει: «Αυτό είναι ανάμεσα σε σένα και Μένα μέχρι τον θάνατο σου.» Από το μήνυμα αυτό θυμάται μόνο τις παρακάτω λέξεις:

- (….) Ζήσε τη ζωή σου, παρόλα` αυτά μην αφήνεις τη ζωή να σ` εμποδίζει να συνεχίζεις να προσεύχεσαι  (…)

Πράγματι, εξ’ αιτίας των ενοχλητικών ικεσιών της Κα Χάϊλα, μιας τυφλής Μουσουλμάνας γυναίκας, η Μίρνα ξέχασε, μόνιμα όπως φαίνεται, το υπόλοιπο του μηνύματος.

 

Η Μίρνα συναντιέται  με τον Αποστολικό Νούντσιο.

 

Από τον Ιούλιο του 1984, ο Αποστολικός Νούντσιο στη Συρία, η Αυτού Εξοχότης Μονσινιόρ Νίκολας Ροτούννο, είχε ζητήσει από τον Πατέρα Ζαχλάουι μια λεπτομερής αναφορά σχετικά με τα γεγονότα της Σουφανίγιε.

Τη Κυριακή της 4^ης Νοεμβρίου 1984, ο Αποστολικός Νούντσιο συνάντησε τη Μίρνα στο κοινόβιο με τις Μικρές Αδελφές του Φουκάλντ˙ η αδελφή Πία και η Δεσποινίς Σέλουα ήταν επίσης παρούσες σ` αυτή τη συνάντηση.

Μετά από λίγο, ο Ιεράρχης ζήτησε στη Μίρνα να προσευχηθούν μαζί. Η αδελφή Πία βγάζει από τη Σύνοψη μια εικόνα της Παναγίας που δίνει στη Μίρνα. Αμέσως λάδι τρέχει από την εικόνα και από τα χέρια της Μίρνας. Ο Μονσινιόρ Ροτούτιο παίρνει την εικόνα που τρέχει λάδι στο χέρι του και αναφωνεί:

-Είναι ένα σημάδι από τον Ουρανό.[30]

Στις 5 Δεκεμβρίου 1984, ο Πατέρας Ζαχλάουι επισκέφθηκε τον Αποστολικό Νούντσιο και του έδωσε ένα μικρό αντίγραφο της εικόνας. Ο Ιεράρχης την εσώκλεισε σε μια διαφανή κορνίζα και την τοποθέτησε στο κομοδίνο του υπνοδωματίου του. Είναι αξιοσημείωτη αυτή η ευαίσθητη και ευλαβής  χειρονομία από μια υψηλόβαθμη εκκλησιαστική προσωπικότητα, που δεν  δεσμεύει την μελλοντική απόφαση της Εκκλησίας με κανένα τρόπο. Ο Αποστολικός Νούντσιο στη Συρία ζήτησε να ενημερωθεί για όλα τα μελλοντικά γεγονότα, ενώ σέβεται σχολαστικά όλες τις γνώμες, ευνοϊκές ή όχι.

 

Μια φωτεινή  τύφλωση

 

Στη διάρκεια του πρώτου μισού του μήνα Νοεμβρίου 1983, η Μίρνα εμπιστεύθηκε στη φίλη της Χάνα ότι κατά τη διάρκεια της προσευχής άκουσε μια εσωτερική φωνή να της λέει: «Θέλω να πάρω τα μάτια σου. »  Το μυστικό είναι τόσο πολύ για τη Χάνα, που αργότερα το εμπιστεύεται στην Σέλουα. Αργότερα αποφασίζει να μιλήσει γι’ αυτό στον Πατέρα Ελιάς Ζαχλάουι ενώ εμπιστεύεται τη κρίση του. Στη πραγματικότητα, ο ιερέας είχε παρατηρήσει την ωχρότητα στο πρόσωπο της Μίρνας και ήταν  σκεφτικός για τη στενάχωρη όψη της. Το Σάββατο της 24^ης Νοεμβρίου, χωρίς να προδώσει την εμπιστοσύνη της Σέλουα, ο Πατέρας Ζαχλάουι ρωτάει τη Μίρνα. Του λέει για την εσωτερική φωνή που άκουσε στη διάρκεια μιας προσευχής. Ο ιερέας την προειδοποιεί, λέγοντας της ότι μπορεί να είναι ο Σατανάς, για να την πειράζει για να δειλιάσει να προσευχηθεί. Η νεαρή γυναίκα αμέσως απάντησε:

- Αν ο δαίμονας πιστεύει ότι  με αυτό τον τρόπο θα με απομακρύνει από τη προσευχή, λοιπόν είναι υπερβολικά λανθασμένος, δεν έχω προσευχηθεί ποτέ τόσο πολύ όσο το τελευταίο διάστημα!

-Φοβάσαι;

-Όχι καθόλου. Αφέθηκα ολοκληρωτικά στο Κύριο και στη Παρθένο. Αλλά ανησυχώ για το Νίκολα και τους γονείς μας. Αν χάσω την όραση μου, πως θα αντιδράσουν; Προσεύχομαι ούτως ώστε ο Κύριος να τους δώσει δύναμη.[31]

 

Την Δευτέρα, τη 26^ης Νοεμβρίου 1984 στις 22:40, η αυλή είναι γεμάτη με κόσμο που προσεύχεται, η Μίρνα είναι αποτραβηγμένη στο δωμάτιο της. Οι γονείς της, τα πεθερικά της , ο Πατέρας Μαλούλι, ο Πατέρας Ζαχλάουι, ο Ορθόδοξος διάκονος και ο δικηγόρος Σπυρίδων Τζαμπούρ επίσης τέσσερις γιατροί τη συνοδεύουν στο δωμάτιο της. Η προσευχή στην κατάμεστη με κόσμο αυλή του σπιτιού δεν θα σταματήσει για τρεις ημέρες και τρεις νύκτες.

Στις 22:50 λάδι εμφανίζεται στο πρόσωπο της Μίρνας και στα χέρια και μπαίνει σε έκσταση.

Ο Ναμπίλ Τσκέϊρ[32] βίντεο κάμεραμαν στη Δαμασκό, βιντεοσκοπεί την έκσταση. Είναι άξιο να σημειωθεί ότι αρχίζοντας με την μεταφορά της εικόνας στην Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, όλα τα γεγονότα της Σουφανίγιε έχουν βιντεοσκοπηθεί κατά γράμμα από τον Ναμπίλ, αποτελώντας ένα εξαιρετικό ιστορικό ντοκιμαντέρ ανεκτίμητης αξίας[33]. Ο Ναμπίλ είναι γεροδεμένος, όμως οι φίλοι του μου είπαν ότι σποραδικά, στη διάρκεια έγγραφης, τα πόδια του έτρεμαν τόσο πολύ ώστε να παραδώσει τον εξοπλισμό του στον νεαρό βοηθό του Τόνυ Ουακίμ και να αποσυρθεί με ευκινησία.

Στις 23:20 η Μίρνα βγαίνει από την έκσταση, ανοίγει ορθάνοιχτα τα μάτια της, χωρίς να ενοχλείται καθόλου από τα δυνατά φώτα της βιντεοκάμερας γυρίζει το κεφάλι της δεξιά, μετά αριστερά, κοιτάζει δεξιά, αριστερά, πάνω και κάτω με τις διασταλμένες κόρες των ματιών της. Δεν βλέπει πια.  Όλοι στο δωμάτιο την παρατηρούν σιωπηλά.  Ο διάκονος Σπυρίδων ψέλνει τον ύμνο της Εορτής της Μεταμόρφωσης και παραμένει στο σπίτι στη διάρκεια των τριών ημερών που θα είναι γι` αυτόν τρεις μέρες βαθιάς προσευχής. Μάρτυρες λένε ότι ήταν « αλλού, χαμένος στον Θεό. »

Ξαφνικά η Μίρνα ξεσπάει σε κλάματα, φωνάζοντας:

- Κύριε είναι τόσο πολύ! Μόλις συνειδητοποίησε ότι είναι τυφλή.

Θα βεβαιώσει ότι δεν ήταν σε σκοτάδι, αλλά κολυμπούσε σε διαρκές φως, χωρίς να βλέπει κανένα αντικείμενο ή άνθρωπο, είτε τα μάτια της είναι ανοιχτά ή κλειστά.  Ωστόσο ένιωθε τη παρουσία ιερών αντικειμένων: εσταυρωμένων, ιερών εικόνων… Αρκετές φορές, κάποιος της παρουσίαζε  διάφορα αντικείμενα, αντιδρούσε όμως μόνο στην παρουσία ιερών αντικειμένων. Την επόμενη ημέρα ο άνδρας της κρέμασε στην ντουλάπα μια μεγέθυνση της εικόνας, θα δει ένα δυνατό φως να προέρχεται απ` αυτή και τίποτα δεν είναι ικανό να το κρύψει και ακόμη θα μπορεί να το ακολουθήσει με τα μάτια της όταν κινείται γύρω.

Στις 23:55 ζητάει λίγο νερό και βεβαιώνει ότι δεν θα πιει ή φάει κάτι για τρεις μέρες για να γιορτάσει τη δεύτερη επέτειο των γεγονότων όπως ανακοίνωσε.

Τα μεσάνυχτα, όπως τον προηγούμενο χρόνο, όλο το πλήθος τραγουδάει « ευτυχισμένα γενέθλια σε σένα» και τρώνε  ( εκτός της Μίρνας) από ένα μεγάλο γλυκό που ψήθηκε γι` αυτήν την περίπτωση.

Το επόμενο πρωί, ο Πατέρας Μαλούλι δίνει στη Μίρνα την Αγία Κοινωνία. Αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, μια πολύ ευχάριστη γλυκιά ευωδία  γεμίζει το δωμάτιο.

Το απόγευμα ένας οφθαλμολόγος, ο Ελί Φάραχ, εξετάζει τη τύφλωση. Δεν παρατηρεί τίποτα που να εξηγεί την τύφλωση.

Την Τετάρτη, ο Πατέρας Ζαχλάουι δίνει την Αγία Κοινωνία στη Μίρνα. Πάλι μια υπέροχη ευωδία γεμίζει το σπίτι.

Την Πέμπτη, στις 9:22 ο Πατέρας Ζαχλάουι παρουσιάζει την Αγία Ευχαριστία στην Μίρνα:

- Πάλι; απαντάει.

Ο ιερέας εκπλήσσεται, της παρουσιάζει ακόμη μια φορά με τον Καθαγιασμένο Άρτο, σύμφωνα με την Βυζαντινή Εκκλησιαστική τελετή και η νεαρή γυναίκα την λαμβάνει. Αργότερα, το πρωί ο Πατέρας Ζαχλάουι ρωτάει τη Μίρνα. Τότε του λέει ότι δευτερόλεπτα πριν, είχε μόλις λάβει Αγία Κοινωνία. Αρκετός κόσμος που ήταν παρών βεβαιώνει ότι είδαν την νεαρή γυναίκα να καταπίνει.

Ο Πατέρας Μαλούλι σκέφτεται ότι απόλαυσε μια «μυστική κοινωνία» ένα γεγονός συνηθισμένο στη χριστιανική μυστική ιστορία. Η Μίρνα τόνισε ότι κατάπιε τη πρώτη όστια αντίθετα με τη δεύτερη που μάσησε όπως πάντα κάνει.

Στις 11:43, έβγαλε από το στόμα μια μικρή ποσότητα πολύ ευωδιαστού ελαίου, η μυρωδιά του οποίου μοιάζει αυτών των «μύρων» ενός εκ των λειτουργικών ελαίων που χρησιμοποιούν στο τυπικό των Βυζαντινών Εκκλησιών. Η εκροή του ευώδες ελαίου θα συμβεί ξανά στις 15:00, στις 21:10 και 23:15. Στο μεταξύ, η Μίρνα κοιμάται  ξανά, ενώ όλος ο κόσμος που είναι παρών προσεύχεται.

Στις 23:18, νιώθοντας την ανάγκη να βγάλει ξανά (ευώδες έλαιο) πονώντας στο κρεβάτι της, ανοίγει τα μάτια αργά και αναφωνεί:

-Μητέρα, σε βλέπω!

Η  Μίρνα μόλις έχει επανακτήσει την όραση της και όλοι στο σπίτι είναι χαρούμενοι.  Ο Ορθόδοξος διάκονος Σπυρίδων ψέλνει εκκλησιαστικά τον ύμνο της δόξας του Πάσχα: Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος…

 

Γεγονότα στο Χαμπάμπ

 

Το Χαμπάπ είναι μια πόλη 10.000 κατοίκων, σε 60 χιλιόμετρα ( 40 μίλια) νότια της Δαμασκού, είναι η Επισκοπική έδρα του επισκόπου της Χαράν.

Ο Πατέρας Ζαχλάουι αποφάσισε να πάρει τη Μίρνα και το Νίκολας και να αποσυρθούν εκεί. Η φιλοξενία του ιδρύματος, η γαλήνη του, η  ευλάβεια των ιερέων και των μοναζουσών  που μένουν εκεί, το κάνουν ένα ιδανικό μέρος για μια απόσυρση και να ενημερώσει το αρχείο με τα προηγούμενα γεγονότα.

Το απόγευμα, την πρώτη ημέρα της διαμονής τους, τη Δευτέρα 25^ης Φεβρουαρίου 1985, στο τέλος του γεύματος, όλοι σηκώνονται να απαγγείλουν τη « Ντέο Γκράτσιας» προσευχή και τα χέρια της Μίρνας γεμίζουν με λάδι στην αρχή της προσευχής. Η νεαρή γυναίκα ντρέπεται, η φυσική της σεμνότητα την εμποδίζει να δείξει τα χέρια της, αλλά ο επίσκοπος οι ιερείς και οι μοναχές έχουν προσέξει την μετριοπάθεια της και το λάδι να καλύπτει τα χέρια της. Αμέσως, πήγαν στο παρεκκλήσι. Πάλι στη διάρκεια προσευχής, λάδι εμφανίζεται ακόμη μια φορά άφθονο στα χέρια της νεαρής γυναίκας.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1985, η Μίρνα προσκαλείται να επισκεφθεί την άρρωστη μητέρα του Πατέρα Μουαφάκ Ελ- Ιντ, που είναι πολύ ταραγμένος από τον θάνατο του αδελφού του. Η Μίρνα καθοδηγεί ένα μέρος της προσευχής ,την οποία τελειώνει με την προσευχή που ο Χριστός της δίδαξε κατά τη διάρκεια της έκστασης στη Γιορτής της Αναλήψεως το 1984. Στο τέλος της σύναξής τους, τα χέρια της και ένα αντίγραφο της εικόνας  της Σουφανίγιε που κρατούσε καλύφθηκαν πάλι με λάδι.  Στα επόμενα λεπτά, ο Πατέρας  Μουαφάκ Ελ- Ιντ, οδηγούσε τη πομπή στην Εκκλησία στη Μπασίρ. Οι πολλοί πιστοί που ήταν παρόντες εκείνο το απόγευμα πρόσεξαν τη συγκίνηση του που δύσκολα μπορούσε να ελέγξει. Στο τέλος της προσευχής ο ιερέας είπε στους πιστούς για ό,τι είχε συμβεί μια ώρα νωρίτερα στο κρεβάτι της μητέρας του.

Στη 28^η το απόγευμα, ο Πατέρας  Μουαφάκ Ελ- Ιντ και η Εξοχότης του Αρχιεπίσκοπος Μπούλος Μπούρκοχ προσκλήθηκαν να παρατηρήσουν τα δάκρυα από λάδι που έστάζαν από μία μεγέθυνση της εικόνας της Σουφανίγιε χαρισμένη από τον Ναμπίλ Ράντ. Εκείνο το απόγευμα περισσότεροι από χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν να συλλογισθούν και να προσευχηθούν μπροστά σ` αυτήν την εικόνα, ανάμεσα τους: οι Στρατηγοί Αντίμπ Τζμπαράχ  και Τζώρτζ Μπντέουι . Το φαινόμενο διήρκησε μέχρι το επόμενο απόγευμα.

Τη Παρασκευή 1^η Μαρτίου 1984, η εικόνα μεταφέρεται στον καθεδρικό ναό επίσημα. Ο καθεδρικός ναός είναι κατάμεστος από κόσμο. Ο Μονσινιόρ Μπούλος Μπούρχοκ αυτοσχεδιάζει ένα μικρό κήρυγμα στη δόξα της Ευλογημένης Παρθένου: « (…) Πέρυσι, την ίδια μέρα, κατά τη διάρκεια του Ακάθιστου ύμνου, ο κόσμος είχε ζητήσει βροχή για τη σοδειά και οι προσευχές μας ικανοποιήθηκαν γρήγορα. Εκείνη  είναι σήμερα εδώ, κυλώντας δύο δάκρυα χαράς, βλέποντας τα παιδιά Της γονατισμένα σε φλογερή προσευχή, ζητώντας, παρακαλώντας, μετανοώντας και ευγνωμονώντας και ένα δεύτερο δάκρυ, θρηνώντας την απιστία μας στη αδιαφορία στο κάλεσμα του Θεού και την αποτυχία μας στο να επιδιώκουμε τη Χριστιανική τελειότητα.»

Δύο μέρες αργότερα, τη Κυριακή 3^ης Μαρτίου 1984, λίγο πριν τις 14:00 η Μίρνα μπαίνει σε έκσταση. Μεταφέρεται στο υπνοδωμάτιο μιας μοναχής που είναι υπεύθυνη της επισκοπής. Ο Αρχιεπίσκοπος ήταν μάρτυρας της έκστασης. Η νεαρή γυναίκα είχε ένα όραμα της Παναγίας να χαμογελά, δίπλα της ήταν ένας ιερέας που έκανε το σημείο του Σταυρού ενώ ευλογούσε. Βασισμένοι στη περιγραφή που έκανε του ιερέα στο όραμα της, της έδειξαν αρκετές φωτογραφίες του Μονσινιόρ Νίκολας Ναουμάν, του τοπικού επισκόπου. Αναγνωρίζει τον ιεράρχη χωρίς αμφιβολία σε φωτογραφία που τον δείχνει με το κεφάλι ξεσκέπαστο.[34]

Την 28^η Νοεμβρίου 1986 ο φίλος μας Πάτερ Ζαν – Κλώντ  Ντάριγκαντ παίρνει συνέντευξη στο Μονσινιόρ Μπούλος Μπουρχόκ για το Γαλλικό Τηλεοπτικό δίκτυο. Στο τέλος της συνέντευξης ο αρχιεπίσκοπος είπε:

- Η προσωπική μου εντύπωση: υπάρχει θεία παρέμβαση (…)  Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Παντοδύναμο Θεό .[35]

Στις 11 Φεβρουαρίου 1987 ο Μονσινιόρ Μπούλος Μπουρχόκ και ο Πατέρας Ζαχλάουι επισκέφθηκαν τον Υπουργού Αμύνης Στρατηγό Μουσταφά Τλάς. Πέρασαν μια μακρά χρονική περίοδο μιλώντας για τα γεγονότα στη Σουφανίγιε. Ο στρατηγός είναι Μουσουλμάνος, που σε αρκετές περιπτώσεις στη Σουφανίγιε ήταν  μάρτυρας της ροής του λαδιού, φέρνοντας μαζί του μέλη της κυβέρνησης και διάφορες προσωπικότητες  της Συρίας.

 

 

Η  Παναγία καλεί  πάλι  για ενότητα

 

Γυρίζοντας από την Αλέπο, μετά τη συνέντευξη με την Κα Αλίς  Μπενιλιάν και το γιατρό της, Δρ Πιέρ Σαλάμ τη 1^η Μαΐου 1985 - πρώτη ημέρα του μήνα  της Παναγίας – στις 19:42 η Μίρνα μπαίνει σε μια έκσταση που διαρκεί για δεκαπέντε λεπτά. Η Παναγία κάθεται πάνω σε πορφυρού χρώματος κάθισμα, τα μάτια της είναι καρφωμένα στο πάτωμα κρατώντας το χέρι της Μίρνας στα χέρια Της. Η Παναγία είπε στη Μίρνα:

- Παιδιά Μου συγκεντρωθείτε. Η καρδιά Μου είναι πληγωμένη. Μην επιτρέψετε τη καρδιά Μου να σπάσει εξαιτίας των διαιρέσεων σας.  Κόρη Μου, θα σου δώσω ένα δώρο για τις ταλαιπωρίες  σου.

Όλοι που είναι κοντά στη Σουφανίγιε συμπέραναν ότι αυτό το «δώρο από τον Ουρανό» είναι η νεογέννητη κόρη της Μίρνας, γεννημένη  τη 15^η Οκτωβρίου 1986 και βαπτισμένη με το όνομα Μίριαμ.

Στην αρχή του μήνα Μαΐου η Μίρνα και ο Νίκολας πήγαν στο Λίβανο, όπου είχαν κάνει από τότε συχνές επισκέψεις. Στη διάρκεια του καθενός από αυτά τα ταξίδια, λάδι έχει έτρεχε πολύ συχνά. Δεν θα είναι αυτός ένας δρόμος για τον Ουρανό να δείξει την συμπάθεια Του προς ένα κόσμο που υποφέρει ένα φοβερό πόλεμο;

Είναι αδύνατον να εξηγήσουμε λεπτομερώς σ` αυτό το βιβλίο όλα τα διαφορετικά και πολυάριθμα γεγονότα που συνέβησαν στο Λίβανο. Θα αναφέρουμε μόνο τρεις προσωπικότητες που κινήθηκαν δυνατά: Μονσινιόρ Τζώρτζ Ισκαντάρ, ένας Μαρωνίτης επίσκοπος από το Ζαχλέ στη Μπέκα, ο πολύ γνωστός Τόνυ Χάννα και κος Ραφίκ Καλάμπ, διευθυντής της  Τράπεζας Αγροτικής Πίστεως.

Την Κυριακή 4^η Αυγούστου 1985, η Μίρνα μπήκε σε έκσταση στη διάρκεια της Λειτουργίας στον Συριακό Ορθόδοξο καθεδρικό ναό της Ασάκα στο Τζεζίρε (900 χιλιόμετρα ) στα βορειοανατολικά της Δαμασκού. Ο σκοπός της λειτουργίας ήταν για την Χριστιανική Ενότητα και συλλειτούργησαν δυο επίσκοποι και αρκετοί ιερείς.

Την Τετάρτη 14^η Αυγούστου 1985, στην αγρυπνία της Κοίμησης της Παναγίας, μια νέα έκσταση συνέβη στη Μίρνα στη Σουφανίγιε. Η Παναγία εμπιστεύθηκε στη Μίρνα το παρακάτω μήνυμα:

-Παιδιά Μου ˙ χαρούμενη γιορτή. Είναι πάντα γιορτή για Μένα όταν σας βλέπω όλους συγκεντρωμένους μαζί. Η προσευχή σας είναι η γιορτή Μου. Η πίστη σας είναι η γιορτή Μου. Η ένωση των καρδιών σας είναι η γιορτή Μου.

Στη διάρκεια αυτής της έκστασης, η Παναγία απάντησε σε ερώτηση του Πατέρα Μαλούλι σχετικά με το ποια κατάλληλη στάση να κρατήσουν προς τις εκκλησιαστικές αρχές για το εάν πρέπει να παρουσιάσουν και να τους παραδώσουν ένα λεπτομερή λογαριασμό των γεγονότων: «Θα διαδώσετε τα μηνύματα σ` όποιον δείχνει ενδιαφέρον»  ήταν η απάντησή Της .

 

Ένα καταπληκτικό μήνυμα

 

Το Σάββατο 7^η Σεπτεμβρίου 1985, στην αγρυπνία της γιορτής της Γέννησης, στις 19:18 η Μίρνα μπαίνει στο δωμάτιο της, ούτως ώστε να μπορεί να ξαπλώσει στο κρεβάτι. Στις 19:22 λάδι τρέχει από τα μάτια της προκαλώντας μερικούς οξείς πόνους. Η μητέρα της προσπαθεί να κρατήσει τα χέρια της, φοβούμενη ότι η κόρη της κάτω από τον έντονο πόνο, μπορεί να πληγώσει τον εαυτό της. Στις 19:33 αφού πήρε μια βαθιά ανάσα, γέρνει το κεφάλι της αριστερά, τα χείλη της τρέμουν, μπαίνει σε έκσταση.

Βλέπει ένα δυνατό, ωστόσο μη εκτυφλωτικό λαμπρό φως και από την καρδιά αυτού του φωτός, μια φωνή αγάλλεται:

 

Εγώ είμαι ο Δημιουργός.

Τη δημιούργησα, έτσι ώστε να μπορέσει να Με δημιουργήσει.

Αγαλλιάστε  από τη χαρά τον Ουρανού,

Γιατί η Κόρη του Πατέρα

και η Μητέρα του Θεού

και η Νύμφη του Πνεύματος γεννιέται.

Αγαλλιάστε από τη αγαλλίαση της γης,

γιατί η σωτηρία σας πραγματοποιήθηκε.

 

Η Μίρνα βγήκε από την έκσταση με την όραση της κρυμμένη ˙ θα επανέλθει η όραση της στις 20:15 αμέσως μόλις ο Πατέρας Μαλούλι τελειώσει το διάβασμα του μηνύματος στον συγκεντρωμένο κόσμο.

 

 

Μια    90λεπτη έκσταση

 

Από τη αρχή του απογεύματος τη Τετάρτη 26^η Νοεμβρίου 1985, ένα ογκώδες πλήθος συγκεντρώθηκε στο σπίτι της Σουφανίγιε και τα περίχωρα του. Υπήρχαν λίγοι περίεργοι θεατές: σύμφωνα με μάρτυρες υπήρξε πλήθος απασχολούμενο με ένθερμη προσευχή, στη διάρκεια της οποίας πολύ γνωστοί ύμνοι και αυθόρμητες προσευχές εναλλάσσονταν. 

Γύρω στις 17:00 τα χέρια της Μίρνας, ο λαιμός, το πρόσωπο και για πρώτη φορά τα πόδια της καλύφθηκαν με λάδι. Λίγο αργότερα τα μάτια της έτρεξαν λάδι. Μετά μπήκε σε έκσταση.

Καθ` όλη τη διάρκεια της έκστασης ένας Λιβανέζος γιατρός ο Αμπιλάμα, εκτέλεσε μερικά τεστ στο σώμα της Μίρνας, ένα από τα οποία προκάλεσε έντονη αποδοκιμασία των παρευρισκομένων. Εισήγαγε ένα μαχαίρι κάτω από τον δεξί δείκτη της.  Η Μίρνα δεν αντέδρασε καθόλου αλλά όταν βγήκε από την έκσταση, ένιωθε αρκετούς πόνους.

Κατ’ απαίτηση της Μίρνας, μόνο ιερείς επιτράπηκαν να παραμείνουν στο δωμάτιο της κατά τη διάρκεια της έκστασης, ακόμη και η οικογένειά της αποσύρθηκε. Ένα κωμικό ανέκδοτο: ο Τόνυ  Γουακίμ ο βοηθός κάμεραμαν κρύφτηκε σε μια σκοτεινή γωνιά του δωματίου με τον εξοπλισμό του. Στη σωστή στιγμή ήθελε να κινηματογραφήσει αλλά η κάμερα του δεν λειτουργούσε . Μετά από αρκετές μάταιες προσπάθειες, ντροπιασμένος έφυγε από το δωμάτιο να ενημερώσει το αφεντικό του Ναμπίλ για την αποτυχία του. Όταν αργότερα προσπάθησε να κινηματογραφήσει, όλα λειτουργούσαν κανονικά!

Από την αρχή της έκστασης, η Μίρνα είχε ένα όραμα από τον Χριστό και της είπε:

 

Κόρη Μου, θέλεις να είσαι σταυρωμένη,

ή δοξασμένη[36];

Απάντηση: Δοξασμένη.

Ο Χριστός χαμογελάει και λέει:

Θα προτιμούσες να είσαι δοξασμένη από την δημιουργία ή

απ’ τον Δημιουργό;

Απάντηση: Από τον Δημιουργό.

Ο Χριστός: Αυτό πραγματοποιείται μέσω της Σταύρωσης.

Γιατί κάθε φορά που κοιτάς στα δημιουργήματα,

τα μάτια του Δημιουργού φεύγουν από σένα.

Κόρη Μου,

Σε θέλω να εφαρμόσεις στον εαυτό σου να

προσεύχεται και να ταπεινώνεσαι.

Αυτός που ταπεινώνει τον εαυτό του,

ο Θεός τον αυξάνει σε δύναμη και μεγαλείο.

Σταυρώθηκα από αγάπη για σας,

και θέλω να κουβαλάτε

και να σηκώνετε τον Σταυρό σας για Μένα,

πρόθυμα, με αγάπη και υπομονή,

και (θέλω) να περιμένετε τον ερχομό Μου.

Αυτός που συμμετέχει στα βάσανά Μου,

θα τον κάνω να συμμετάσχει στη δόξα Μου.

Και δεν υπάρχει σωτηρία για την ψυχή, εκτός

διαμέσου του Σταυρού.

Μη φοβάσαι κόρη Μου,

Θα σου δώσω από τις πληγές Μου

αρκετά για να ξεπληρώσεις τα χρέη των αμαρτωλών.

Αυτή είναι  η πηγή

από την οποία κάθε ψυχή να μπορεί να πιει.

Και αν η απουσία Μου διαρκέσει,

 και το φως εξαφανιστεί από σένα,

μη φοβηθείς, αυτό θα γίνει για τη δόξα Μου.

Πήγαινε στη γη που η διαφθορά έχει κυριαρχήσει

και μείνε στην ειρήνη του Θεού.

 

Όπως σε προηγούμενα οράματα, όταν η Μίρνα βλέπει το «Θεϊκό φως», ή τον Χριστό και βγαίνει από την έκσταση, δεν επανέρχεται στην φυσιολογική όρασή της [37].  Θα γίνει κανονική μόνο μετά την υπαγόρευση του διαλόγου και του μηνύματος στους ιερείς που παρευρίσκονται.

 

Ένας χρόνος απουσίας

 

Στη διάρκεια ενός χρόνου από το τέλος της έκστασης της 26^ης Νοεμβρίου 1985 μέχρι την 26^η Νοεμβρίου 1986, ΤΙΠΟΤΑ δεν θα συμβεί στη Σουφανίγιε ˙ ούτε μια απλή εμφάνιση, ούτε ένα απλό μήνυμα.

Αυτή η περίοδος είναι μια από τις δυνατότερες αποδείξεις υπέρ της Σουφανίγιε ˙ πράγματι, αν η Σουφανίγιε ήταν ένα ανθρώπινο σχέδιο, θα μπορούσε να προβλεφθεί ότι οι διοργανωτές της μπορούν να συνεχίσουν χωρίς τα συνεταιρικά κέρδη της ( όχι μόνο χρήματα) στη διάρκεια 365 ολόκληρων ημερών; Εκτός αυτού, ένας θα μπορούσε να αναφέρει  την  χωρίς τρέμουλο εμμονή των πρωταγωνιστών  και την ακλόνητη  εντιμότητά τους. Στη διάρκεια αυτών των ολόκληρων δώδεκα μηνών, δεκάδες χιλιάδες μάτια έχουν εξετάσει προσεκτικά τα χέρια της Μίρνας ελπίζοντας να δουν λάδι να τρέχει από αυτά, χιλιάδες χέρια έχουν ενωθεί ευλαβικά μπροστά στη μικρή εικόνα ελπίζοντας για «ένα σημείο» που έχει συζητηθεί τόσο πολύ. Υπήρξαν  επίσης περιφρονητικές απορρίψεις, τα σαρκαστικά σχόλια και ειρωνείες των δυσφημιστών. Οι δύσπιστοι πιάστηκαν σε μια πολύ απλή παγίδα. Όπως ένας ηλικιωμένος, φορώντας το Κεφιέ του[38], θα έλεγε προσευχόμενος μπροστά στην μικρή εικόνα: «Μόνο ο Θεός μπορεί να επινοήσει τέτοια πράγματα!»

Αλλά Αυτός δεν το είχε αναγγείλει:

- Αν η απουσία Μου κρατήσει, και το φως εξαφανιστεί από σένα, μη φοβηθείς, αυτό θα γίνει για τη δόξα Μου.

Από τη 27^η Νοεμβρίου 1982 η προσευχή δεν έχει σταματήσει μια μέρα στη Σουφανίγιε, ειδικά στη διάρκεια αυτής της άνυνδρης περιόδου. Θα έρθει κάποια μέρα το τέλος σ` αυτό το τόπο, στη καρδιά του Ισλάμ;

 

Αφήστε τους να έρχονται σε Μένα οποιανδήποτε ώρα

 

Την 26^η Νοεμβρίου 1986, την αυγή η μικρή εικόνα τρέχει πάλι λάδι.  Ο Νίκολας βλέποντας το φαινόμενο εκ νέου μένει άλαλος για αρκετά λεπτά, πριν ορμίσει στο τηλέφωνο να ειδοποιήσει τους Πατέρες Ζαχλάουι και Μαλούλι. Ο πατέρας Μαλούλι έσπευσε να ξυπνήσει τον Ζαν Κλώντ Ντάριγκαντ έναν ιερέα και δημοσιογράφο στον Αντένα 2 (Γαλλικός τηλεοπτικός σταθμός) που ήρθε στη Δαμασκό για την εξιστόρηση προθέσεων.

Σε λίγες ώρες, η στεγνή μαρμάρινη κούπα[39] τοποθετημένη κάτω από την εικόνα για να μαζεύει το λάδι, γεμίζει ξανά μετά από μία περίοδο δώδεκα μηνών. Μέσα σε ώρες, τα νέα εξαπλώνονται στη Δαμασκό και τις γειτονιές της (το Αραβικό τηλέφωνο είναι πάντα αποτελεσματικό!), χιλιάδες πιστών τρέχουν στη Σουφανίγιε.

Λίγο μετά τις 18:00 όπου το πλήθος είναι σε προσευχή στη αυλή και στις σκάλες του σπιτιού, η Μίρνα είναι νευρική και ξεσπάει σε κλάματα. Ο Πατέρας Μαλούλι την παίρνει στο « Δωμάτιο της Παρθένου » και τη ρωτάει:

- Μίρνα, νιώθεις τίποτα;

- Όχι τίποτα, αλλά εγώ είμαι σκεφτική για τον πατέρα μου[40].

Γύρω στις 18:45 η νεαρή γυναίκα συμμετέχει με τον κόσμο στη προσευχή στην αυλή. Στις 18:50 πέφτει πίσω τελείως χωρίς καμιά προσπάθεια να το αποφύγει[41]. Λάδι τρέχει άφθονο από το πρόσωπο, τα μάτια, τον λαιμό και τα χέρια της. Μεταφέρεται στο κρεβάτι. Μετά κλαίει με αναφιλητά αρκετές φορές, ενώ λέει: « Θεέ Μου, Θεέ Μου ».

Στις 19:00 σταυρώνει τα δάχτυλα της πάνω στο στήθος της, η κάτω σιαγόνα της τρέμει, κινεί τα δάχτυλα της, γέρνει το κεφάλι τα ελαφρά κι απ` τις δυο μεριές, ενώ τα χέρια της απλώνονται.

Στις 19:30 ο Πατέρας Ζαχλάουι της μιλάει, η Μίρνα του απαντάει και υπαγορεύει το μήνυμα που  ο Χριστός της εμπιστεύθηκε:

 

Κόρη Μου,

πόσο όμορφο είναι αυτό το μέρος.

Θα κτίσω τη Βασιλεία Μου

και την ειρήνη Μου σ` αυτό.

Δίνω την Καρδιά Μου σ` όλους εσάς έτσι ώστε να μπορέσω ν` αποκτήσω

τις καρδιές σας.

Οι αμαρτίες σας είναι συγχωρεμένες,

γιατί στρέφεστε σε Μένα.

Και σ` αυτόν που στρέφεται σε Μένα,

θα ζωγραφίσω την εικόνα Μου σ` αυτόν.

Αλίμονο σ` αυτόν που αναπαριστά την εικόνα Μου

αλλά έχει εξαγοράσει το Αίμα Μου.

Προσευχηθείτε για τους αμαρτωλούς,

Γιατί για κάθε λέξη προσευχής

θα χύσω μία σταγόνα από το αίμα Μου

σε ένα από τους αμαρτωλούς .

Κόρη Μου,

μην αφήνεις γήινα θέματα να σε προβληματίζουν,

γιατί μέσω των πληγών Μου θα κερδίσεις αιωνιότητα.

Θέλω ν` ανανεώσω το Πάθος Μου

και θέλω να εκπληρώσεις την αποστολή σου.

Δεν θα μπορέσεις να μπεις στον Ουρανό

εκτός αν έχεις εκπληρώσει την αποστολή σου στη γη.

Πήγαινε εν ειρήνη,

 και πες στα  παιδία Μου να έρχονται σε Μένα οποιαδήποτε ώρα

και όχι μόνο όταν ανανεώνω τη γιορτή

της Μητέρας Μου.

Γιατί Εγώ είμαι μαζί τους όλες τις ώρες.

 

Κάποτε βγήκε από την έκσταση και ενώ υπαγόρευε το μήνυμα στο Πατέρα Ζαχλάουι η Μίρνα άκουσε μόνο τη φωνή του ιερέα, ενώ αντιθέτως όλα τα πρόσωπα στο σπίτι τραγουδούσαν. Η ακοή της επανήλθε αμέσως μόλις το μήνυμα περιγράφθηκε όλο. Η Μίρνα βεβαιώνει ότι στη διάρκεια της έκστασης είδε ένα δυνατό φως, στο κέντρο του σπιτιού, φώτιζε ένα άλλο λαμπερότερο φως,, έχοντας ανθρώπινο σχήμα. Άκουσε τη βαθιά ηχηρή φωνή «ενός άνδρα» που της έδωσε το παραπάνω μήνυμα[42].

 

Τα γεγονότα  επιταχύνονται πάλι

 

Το γεγονός της Σουφανίγιε πρόκειται να αυξηθεί περισσότερο πάλι πράγμα που οφείλεται σ` ένα αριθμό εντυπωσιακών γεγονότων. Ανάμεσα σ` άλλα, μια εικόνα βγάζει λάδι ενώ ο Σύριος υπουργός Ιμπραχίμ Μπιτάρ, την κρατούσε στα χέρια του. Πολλές προσωπικότητες είναι μάρτυρες της ροής του λαδιού, συμπεριλαμβανομένου της Κυρίας Μούνα Μουάχερ, συζύγου του Ιορδανού Υπουργού Οικονομικών.

Ας αναφέρουμε επίσης την επίσκεψη δύο επισκόπων. Η πρώτη στη διάρκεια του Δεκεμβρίου 1986, ο Μονσινιόρ Τζώρτζ Χαφούρι, Συριοκαθολικός Επίσκοπος της Ασσάκα που είχε αρνηθεί τα γεγονότα αρχικώς και έχει γίνει τώρα ένας από τους πιστότερους υποστηρικτές του, γράφοντας και δημοσιεύοντας διάφορα άρθρα[43]. Η δεύτερη την 11η Φεβρουαρίου 1987, ο Μονσινιόρ Τζιτζάουί  Μπαχνάνι, ένας Συριορθόδοξος που δεν έκρυψε την συγκίνηση του θυμίζοντας σε μια ομιλία την επείγουσα Ένωση των Χριστιανών στο κόσμο και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή.

Τα γεγονότα στη Σουφανίγιε είναι τόσο πολυάριθμα και ποικίλα που είναι απαραίτητο να κάνουν κάποιες επιλογές. Εδώ είναι ένα ενδιαφέρον γεγονός: η «μεταφορά» της εικόνας στης 24^η Μαρτίου 1987, στην αγρυπνία του Ευαγγελισμού. Γύρω στις 23:00 ο Πατέρας Ζαχλάουι παίρνει ένα τηλεφώνημα από τον Νίκολα. Ο τελευταίος είναι συγκλονισμένος, τσιρίζει ακατανόητες εξηγήσεις και ζητάει από τον Ιερέα να έρθει αμέσως. Ο Πατέρας Ζαχλάουι σπεύδει στο σπίτι και βλέπει όλη την οικογένεια ανήσυχη και ανίκανη να εκφραστεί.

Ο πατέρας της Μίρνας εξηγεί πρώτα. Προσευχόταν το ροδάριο στην αυλή κοιτάζοντας την εικόνα. Ενώ σήκωνε τα μάτια του, παρατήρησε μια άσπρη ράβδο κάτω από την εικόνα που δεν υπήρχε λίγα λεπτά πριν. Κατάλαβε ότι η εικόνα δεν στεκόταν πια στο αρχικό στήριγμα αλλά μάλλον σε άλλο, τοποθετημένο λίγα εκατοστά πάνω. Εν τούτοις, είναι αδύνατον να έχει μετατοπισθεί από κάποιον, γιατί φυλάσσεται σ` ένα τζαμένιο προσκυνητάρι του οποίου η πόρτα είναι πάντα κλειδωμένη με λουκέτο, και το μοναδικό κλειδί είναι στην κατοχή του Πατέρα Μαλούλι. Ο Πατέρας Ελιάς Σάρτζι και δύο άλλοι ιερείς ήταν παρών εκείνο το απόγευμα. Ο πρώτος δεν σταμάτησε να προσεύχεται όλο το απόγευμα, κλαίγοντας σιωπηλά, μετά την μετατόπιση που έχει παρατηρήσει που δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά. Αλλά η ιστορία δεν τελείωσε. Συνέβη στη διάρκεια των τελευταίων ημερών του Αουάντ, κατάκοιτου με καρκίνο. Ο Αουάντ ήταν ο πιο μεγάλος αδελφός του Νίκολα. Πέρασε τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του προσευχόμενος και ακούγοντας τα τραγούδια που είναι αφιερωμένα στη Δόξα της Παρθένου Μαρίας, μερικά από τα οποία ήταν δική τους σύνθεσης. Καθημερινά, το πρόγραμμα προσευχής στη Σουφανίγιε ακόμα τελειώνει με μια από τις συνθέσεις του:

-Η Παρθένος στη Σουφανίγιε μας μαζεύει κάθε απόγευμα να προσευχηθούμε για την ειρήνη και τη Χριστιανική Ενότητα.

Ο Αουάντ ήταν ένας απλός , υπάλληλος που η ξαφνική βαθιά  ευλάβεια του και τα κρυμμένα ποιητικά του ταλέντα κατέπληξαν πολλούς. Πέθανε στις 30 Μαρτίου 1987, στις πρώτες λέξεις του ροδαρίου. Η εννιάχρονη κόρη του Αλίς και η Μίρνα προσευχήθηκαν  και τραγούδησαν διάρκεια για πολλές ώρες με εκατοντάδες  άλλους φίλους και την οικογένεια στο νεκροκρέβατο του. Ο Αουάντ θάφτηκε την επόμενη ημέρα. Ένα απέραντο πλήθος τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία. Το φέρετρο μεταφέρθηκε στα χέρια μέχρι την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού από νεαρούς Χριστιανούς και Μουσουλμάνους όμοια, ψέλνοντας σ` όλο τον δρόμο.

- Ω! Παρθένε Μαρία άνοιξε τις πόρτες του, ο Αουάντ είναι το αγαπημένο Σου παιδί.           

Στην διάρκεια των τριών ημερών, η οικογένεια καλωσόρισε  τα συλλυπητήρια. Αρκετοί άνθρωποι είχαν προσκληθεί στο «δείπνο του ελέους» όπως είναι συνήθεια στην Μέση Ανατολή. Το απόγευμα, ο Πατέρας Νάσρι Σάλμος και Ελιάς Τζαρζούρ προσευχόντουσαν μπροστά στην εικόνα. Χωρίς καμιά επέμβαση απέξω, οι ιερείς είδαν την μικρή εικόνα να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, να πέφτει και να ξεχειλίζει με λάδι τη μαρμάρινη κούπα.

Αρκετοί άνθρωποι καλά πληροφορημένοι για τη Σουφανίγιε ερμήνευσαν αυτό το γεγονός ως ένα θετικό «σημείο» από τον Ουρανό για χάρη του Αουάντ. Αυτό το συμπέρασμα είναι ίσως βιαστικό αλλά παρόλα αυτά, το γεγονός ήταν άξιο σημειώσεως.

 

Η Μίρνα φέρει τα στίγματα

 

Ο κόσμος στη Σουφανίγιε περίμενε ένα σημαντικό γεγονός να συμβεί το Πάσχα του 1987: η γιορτή της Ανάστασης του Χριστού εκείνη τη χρονιά, έλαβε χώρα την ίδια μέρα ανάμεσα στους Ορθοδόξους και στους Καθολικούς. Πράγματι, είχαν παρατηρήσει ότι τα χρόνια όταν τα θρησκευτικά ημερολόγια των Ορθοδόξων και Καθολικών Εκκλησιών συνέπιπταν, η Σουφανίγιε ήταν το θέατρο ενός σημαντικού γεγονότος. Μπορεί να ερμηνευθεί ως ένα πρόσθετο « σημείο» που απευθύνεται στους Χριστιανούς να υπερβούμε τις ανθρώπινες διαφορές μας, πέραν των διαφορών του ημερολογίου , να προσευχόμαστε στο Θεό καθημερινά για να λάβουμε το Έλεος Του και την Αγάπη Του, να ανοίξουμε τις καρδιές μας  σε όλα τα αδέλφια μας. Κάθε μέρα, μας φέρνει τα θλιβερά νέα της ειρήνης   που διαλύεται, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Ειρήνη μεταξύ εθνών, μεταξύ εθνικών προελεύσεων, μεταξύ θρησκειών, θα βασιλεύσει μόνο αν ζει και καλλιεργείται σε προσωπικό επίπεδο: μέσα σε οικογένειες , στις εργασίες μας και στις εκκλησίες μας.

Τη 16η Απριλίου 1987, η Μίρνα είναι σε προσευχή στο «δωμάτιο της Παρθένου» με τους Πατέρες Μαλούλι και Ζαχλάουι[44]. Η νεαρή γυναίκα είναι ανήσυχη, βηματίζει εμπρός και πίσω στο δωμάτιο. Γύρω στις 14:30 γονατίζει και κάθεται κουλουριάζοντας το κεφάλι της στα γόνατα της. Επαναλαμβάνει ακούραστα:

-Παρθένε Μαρία….Ω Ιησού…..

Ξαφνικά η Μίρνα βάζει τα χέρια της στους κροτάφους της ενώ κραυγάζει:

- Βγάλε το, βγάλε το.

Ο Πατέρας Ζαχλάουι τρέχει και τη βαστάει από κάτω από τους ώμους της και κοιτάζοντας στο καθρέπτη μπροστά τους, βλέπει αίμα ξαφνικά να ξεπετάγεται από το μέτωπο της. νεαρής γυναίκας.   Ξετυλίγει τα χέρια της και τα ρίχνει στο πάτωμα κοιτάζοντας στον ουρανό ενώ αίμα εμφανίζεται στα χέρια της. οι δύο ιερείς ενώ τη βάζουν στο κρεβάτι, παρατηρούν ότι αίμα εμφανίστηκε επίσης στα πόδια της.

Ο Πατέρας Ζαχλάουι πάει αμέσως στο σαλόνι για να ενημερώσει όσο γίνεται περισσότερα άτομα από το τηλέφωνο, συμπεριλαμβάνοντας και αρκετούς γιατρούς, μεταξύ των οποίων ο γιατρός Άντακλυ και η γυναίκα του, ιδιοκτήτες ενός εργαστηρίου βιολογικής ανάλυσης στην Εσπαλιόν, της Γαλλίας και οι οποίοι ήταν σε διακοπές στην Δαμασκό. Ο Πατέρας Ζαχλάουι μετά επέστρεψε στο δωμάτιο και σημειώνει όλα τα γεγονότα ˙ εδώ είναι η αναφορά του:

Είναι παρόντες: ο Πατέρας Μαλούλι, Σαλμί και Αίν όπως επίσης ο γιατρός Τζαμίλ Μάρτζι. Η Μίρνα τραγουδάει απαλά: « έτσι ώστε να συμμετάσχουμε στο Σταυρό Του» Ξαφνικά φωνάζει δυνατά:

- Ακχ…

Είναι ένα επιφώνημα του πόνου, που είναι ένωση της αραβικής λέξης «νταχιλκάν» (κυριολεκτικά: σε ικετεύω) και του αχ. Ο γιατρός Άντακλυ παίρνει το χέρι της:

- Ακχ, ω Παρθένε..

Στα Αραβικά, ο χριστιανός επικαλούμενος τη Μητέρα του Θεού σπάνια λέει «Παρθένε Μαρία» αλλά μάλλον  «ω Παρθένε».

- Ω Ιησού… Για τα βάσανα Σου, Κύριε.  Ω Ιησού, ω Ιησού, ελέησε  με, την αμαρτωλή δούλη σου.

Ένας γιατρός της ακουμπάει τα πόδια της μετά το χέρι και η Μίρνα φωνάζει οδυνηρά:

-Ω Κύριε… Αχ Ιησού, σε ικετεύω, δεν μπορώ να το πάρω πια, Κύριε. Εγώ  είμαι σε μια απέραντη αδυναμία. Δεν μπορούν να δουν τα μάτια μου πια. Ω Ιησού, σε εκλιπαρώ Κύριε… Δεν αντέχω  τόσο πολύ όσο Εσύ, Κύριε.

Ρωτάω τον Νίκολα για λεπτομέρειες σχετικά με τη πληγή στη πλευρά και μου απαντάει: «Τόσο μεγάλη από την τελευταία φορά.»

Τα πόδια της Μίρνας είναι το ένα πάνω στο άλλο. Αρκετές φορές προσπαθήσαμε να τα χωρίσουμε αλλά τα βάζει πάλι στην ίδια θέση, όπως ο Χριστός στο Σταυρό, στο σχήμα ενός « Χ», το δεξί πόδι πάνω από το αριστερό πόδι.

- Ω Ιησού, ελέησε με, ω Ιησού.

Ρώτησα τους γιατρούς για την μαρτυρία τους. Η Μίρνα μιλάει πάλι:

- Ο Θεός είναι ο δημιουργός, ο Θεός-Δημιουργός μπορεί να αποδείξει τον εαυτό Του από τον εαυτό Του, δεν χρειάζεται κανένα μάρτυρα. Για τη δόξα σου, ω Κύριε. Όλοι μένουμε κατάπληκτοι. Η Μίρνα συνεχίζει με ανίσχυρη φωνή:

- Για τη συγχώρεση των αμαρτωλών, από τους οποίους πρώτη είμαι εγώ(τρεις φορές). Νιώθω ένα αγκάθι μπηγμένο στο κεφάλι μου. Ω Παρθένε σε εκλιπαρώ...

Ο γιατρός Ζαχλάουι Νατζάτ τη ρωτάει: «Τι λέμε στη Μίριαμ. ( κόρη της Μίρνας); Θέλεις τη Μίριαμ;» Η Μίρνα απαντάει:

-Έχει τη μητέρα της. Όλο μου το σώμα με πονάει…. Τα μάτια μου είναι σε πόνο… Το κεφάλι μου... Δώστε μου λίγο νερό...

Ο Πατέρας Νάσρί Σάλμο της φέρνει ένα κομμάτι βαμβάκι μουσκεμένο με νερό.

-Κύριε, Κύριε γιατί με εγκατέλειψες;…Δεν νιώθω τα χέρια μου πια. Ω! Κύριε, ω Ιησού μου. Στήριξε την αδύναμη πίστη μου…Κύριε, Κύριε. Ω! Μητέρα μου, πες στον Υιό Σου ω! Μητέρα μου… Ανακούφισε τα βάσανά  μου, Κύριε.

Σηκώνει το κεφάλι και το ρίχνει πίσω.

- Απομάκρυνε το στεφάνι σου Κύριε. Κύριε, Κύριε, Κύριε, δεν είμαι ικανή να αντέξω ότι Εσύ άντεξες μόνος Σου, Κύριε, Εσύ είσαι Θεός. Εγώ είμαι ένα μικρό σκουλήκι.(είναι 16:07). Κύριε μην επιτρέψεις να χλευαστώ από την παρουσία Σου. Ω1 Παρθένε σε εκλιπαρώ…μην αφήσεις τον κόσμο να φοβηθεί από τη θέα του Υιού Σου, ω! Μητέρα μου.

Είναι 16:17. Παλμική ταχύτητα 100. Μιλάω με τους Πατέρες Σάλμο και Αίν.

- Ω1 Μητέρα μου αυτά είναι τα παιδιά Σου. Εσύ είσαι η Μητέρα τους.

Τη ρωτάω: «Βλέπεις τίποτα;»

- Φως, φως. Είμαι ανήσυχη για όλα , αλλά υποφέρω πάρα πολύ.

Της  λέω: « Αν δεν ένιωθες με αυτό τον τρόπο όλα τα βάσανα σου δεν θα είχαν κανένα νόημα.»

- Αλλά προσευχήσου για μένα, Πάτερ, έτσι ώστε Αυτός  να ανακουφίσει τα βάσανά  μου.

Της απαντώ: «Μίρνα πες στον Κύριο Μας: Γεννηθήτω το θέλημα Σου, σωστά;»

- Ω! Παρθένε, ω! Μητέρα μου.

Είναι 16:27. Αίμα τρέχει από μέτωπο της πάλι.

- Ω! Μητέρα μου…το κεφάλι μου…Αχ! το κεφάλι μου. Σε εκλιπαρώ, απομάκρυνέ το από μένα. Γεννηθήτω το Θέλημα Σου, Κύριε. Ω! Ιησού, σε εκλιπαρώ ελέησόν  με την αμαρτωλή δούλη σου.

Είναι 16:28, μια μικρή κραυγή.

- Τον χτύπησαν πολύ σκληρά. Αχ, Μητέρα μου, σε εκλιπαρώ. Όλα τα βάσανα μου είναι ισότιμα όσο με τα βάσανα του δακτύλου του ποδιού Του.

Είναι 16:37. Παλμική ταχύτητα 130. Η Μίρνα κάνει την χειρονομία να αφαιρέσει τα αγκάθια από το μέτωπό της και τους κροτάφους με τα δύο δάχτυλα .

- Βγάλτε τα, βγάλε τα.

Αίμα τρέχει πάλι από το μέτωπό  της. Η χειρονομία της αφαίρεσης των αγκαθιών συνεχίζεται για δύο λεπτά.

 -Προσευχηθείτε για μένα, πάρτε τα, από μένα. Αυτός μας αγαπάει.

Ο πατέρας της Μίρνας είναι συγκλονισμένος, από τα βάσανα της κόρη του, της λέει: «Σε αγαπάει πολύ παιδί μου.»

- Αυτός…Αυτός μας Αγαπάει. Εμείς…εμείς δεν τον αγαπάμε. Υποκρινόμαστε ότι  αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Δεν μπορούμε να κρυφτούμε απ` Αυτόν. Ξέρει ποιος Τον Αγαπάει. Δεν είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας . Είναι υπομονετικός. Αν ήθελε να μας ενώσει με την θέληση Του μόνο, θα μπορούσε να το είχε κάνει , προ πολλού, αλλά το  θέλει από εμάς (μέσω ημών).

Κατά τη διάρκεια εκείνης της στιγμής άκουσα τον Πατέρα Μαλούλι να κηρύττει στην αυλή για την ενότητα. Είναι 16:40. Πάλι η Μίρνα κάνει την κίνηση της αφαίρεσης των αγκαθιών.

- Ακχ1 Κύριε!

Τρίβει τον αριστερό της κρόταφο. Προτείνω να τραγουδήσουμε ένα τραγούδι, συμφωνεί. Ο Τζώρτζ Μπντεούι αρχίζει με έναν ύμνο της Μεγάλης Πέμπτης: « Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδατι την γη κρεμάσας.»

Στις 16:46 φωνάζει και βάζει το χέρι της στην αριστερή πλευρά της.

Στις 16:50 τη ρωτάω σχετικά με το τι βλέπει:

- Το φως… Αλλά υποφέρω πολύ.

Στις 16:51 ξαπλώνει το κεφάλι της στα δεξιά και λιποθυμάει. Προσπαθώ να της μιλήσω επανειλημμένα αλλά μάταια.  Στις 16:54 ο γιατρός Ντόκτρ Μεσμάρ εξετάζει της πληγές του αριστερού χεριού. Καθαρίζει τη πληγή και αίμα αναβλύζει πάλι σε μικρή ποσότητα. Οι βλεφαρίδες της Μίρνας κινούνται με μια ελαφριά τρεμούλα. Μετά την απόκτηση της άδειας από τους ιερείς ο γιατρός Μεσμάρ καθαρίζει την πληγή από το μέτωπο. Είναι μια βαθιά πληγή μετρημένη στα τρία χιλιοστά(.12 ίντσες). Αίμα αναβλύζει άφθονο πάλι σε έκταση γεμίζοντας την οριζόντια ρυτίδα του μετώπου, χύνεται πάνω σε λίγα μαλλιά μετά πέφτει στο άσπρο λινό που είναι τοποθετημένο κάτω από το κεφάλι της Μίρνας. Ο γιατρός καθαρίζει τις πληγές από τα πόδια της και τρέχει λίγο αίμα. Στις 17:20 ταράζεται σταυρώνει τα χέρια της και τα βάζει πάνω στο στήθος της.

-Οι ώμοι μου.

Βάζει τα χέρια της στο κεφάλι. Ανοίγει λίγο τα μάτια της και τη ρωτάω: «Έχεις δει τίποτα;»

- Είδα τι υπόφερε από αγάπη για μας.

Απαντάει αρνητικά όταν τη ρωτάω αν ο Κύριός Μας, της είπε τίποτα. Ανησυχώ να τη ρωτήσω αν ακόμη υποφέρει.

- Όχι αλλά είμαι εξαντλημένη.

Ο Τζώρτζ Μπντεούι μου ζητάει να της ζητήσω να αφηγηθεί τι είδε:

- Όλα τα Πάθη Του… Είμαι πολύ κουρασμένη… Αυτή τη θέα θα είναι αδύνατο για μένα να τη ξεχάσω…Θα σας πω αργότερα.

Υπόσχεται να τη γράψει, αλλά ο Τζώρτζ Μπντεούι επιμένει:

- Από μία απόσταση, Τον είδα να κατεβαίνει μια σκάλα, κουβαλώντας ένα Σταυρό….ντυμένος στα κόκκινα, ένα στεφάνι στο μέτωπο.…σκαρφάλωσε ένα βουνό…Η Παρθένος με τρεις άλλες. Ήταν τρεις γυναίκες …Τον χτύπησαν πολύ…Μετά τη μαστίγωσή Του… Ναι… Μαστιγώθηκε πριν Του δοθεί ο Σταυρός… Κάποιος κουβάλησε τον Σταυρό με Αυτόν… Ένας στρατιώτης… Το θέαμα του Σταυρού… Με μια πολύ δυνατή φωνή, άκουσα μια πρόταση σαν να μην προφερόταν από Αυτόν: «Πάτερ, συγχώρησε τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν»… Τρεις γυναίκες στο έδαφος, σα να γονατίζουν. Δεν άκουσα ήχο, ήταν ένα σιωπηλό θέαμα.

Άλλη ερώτηση από τον Τζώρτζ Μπντέουι: «Μετά την Σταύρωση κάποιος πλησίασε τον Ιησού;»

- Του έδωσαν να πιει. Τον κάρφωσαν με μια λόγχη. Δεν ήπιε. Το τελευταίο πράγμα, ήταν η φωνή Του: «Πατέρα συγχώρησέ  τους…» ίσως απευθύνθηκε σε μας, μ` αυτήν τον πρόταση δεν ξέρω. Όταν πέθανε έβρεχε… Σιωπηλό θέαμα. Μόνο ένας άνδρας και τρεις γυναίκες Τον κατέβασαν από τον Σταυρό… Ο κόσμος είχε γίνει σκοτεινός… Λίγες γυναίκες… ένας στρατιώτης… ένας άνδρας και τρεις γυναίκες.

- Πως ήξερες ότι ήταν γυναίκες;

- Ήταν ντυμένες στα μαύρα.. Οι δυο σταυροί, δεν τους είδα. Το τέταρτο πρόσωπο ήταν με τις γυναίκες.

Η Μίρνα θέλει να σηκωθεί από το κρεβάτι, καλώ όλους τους παρόντες να φύγουν από το δωμάτιο έτσι ώστε να ξεκουραστεί και ήμουν ο πρώτος που έφυγε.

Ο Πατέρας Ζαχλάουι ξαναγύρισε στο δωμάτιο αφού έκανε μερικά τηλεφωνήματα, παρατήρησε ότι η Μίρνα τραγουδούσε σιγά ενώ σταματούσε για λίγα δευτερόλεπτα μεταξύ των στίχων. Αργότερα θα πει ότι τραγουδούσε με τον κουνιάδο της, Αουάντ, που έφυγε στις 30 Μαρτίου 1987.

 

Έκσταση του Μεγάλου Σαββάτου 1987

 

Το Σάββατο 18^η Απριλίου 1987 γύρω στις 21:40, λάδι τρέχει άφθονα από την εικόνα. Ο Πατέρας Ζαχλάουι τηλεφωνεί σε διάφορους γιατρούς.

Στις 23:10 η Μίρνα στο μέσο ενός γκρουπ σε προσευχή ταλαντεύεται. Από τα χέρια της και το πρόσωπο της κυλάει λάδι. Δυο άντρες την μεταφέρουν στο κρεβάτι της. Ο Πατέρας Ζαχλάουι σημειώνει αυτά τα γεγονότα: η Μίρνα έχει τα χέρια της στο μέτωπο της και φωνάζει:

- Ακχ… Κύριε!

Βογκάει βαθιά και πιέζει τα μάτια της με τα δυο της δάχτυλα. Λάδι τρέχει από το πρόσωπό της. Ο Πατέρας Μαλούλι καλεί όλους τους παρόντες να προσευχηθούν σιωπηλά.

- Ω Μητέρα μου, τα μάτια μου!

Πιέζει τα μάτια της πάλι. Ο Νίκολας και ο πατέρας της θέλουν να κρατήσουν τα χέρια της, τους καλώ να την αφήσουν μόνη.

- Θεέ μου, ω Σωτήρα μου, ω Μητέρα μου, ω Παρθένα, Ιησού ελέησον με την αμαρτωλή δούλη σου(…) Κύριε δεν είμαι ικανή να το υποφέρω άλλο, δεν είμαι ικανή να το υποφέρω άλλο …

Τρίβει τα μάτια της, τα πιέζει ενώ βογκάει από τον πόνο. Αρχίζει την «Προσευχή του Κυρίου» και όλοι τη συνοδεύουν. Η Μίρνα μπαίνει σε έκσταση όταν απαγγέλλουν:  «ρύσαι ημάς από του πονηρού» - είναι 23:16. Όλοι παρατηρούν ότι έχει αφήσει το αριστερό της χέρι στο στήθος της, τα δάχτυλα της λύγισαν ˙ το δεξί χέρι είναι πάνω στο μαξιλάρι, τα δάχτυλα τοποθετούνται όμοια με τα δάχτυλα Βυζαντινού ιερέα όταν ευλογεί. Ο πατέρας της δίπλα μου, προσεύχεται το ροδάριο. Ο Πατέρας Μαλούλι καλεί όλους να προσευχηθούν. Ο Νίκολας ζητάει να προσευχηθούμε  με τη καρδιά μας έτσι ώστε να μη ξυπνήσουμε τη μικρή Μίριαμ που κοιμάται στη κούνια της σε μια γωνιά του δωματίου.

Στις 23:24 ο γιατρός Τζαμίλ Μαρτζι εξετάζει τα αντανακλαστικά της: τίποτα. Παλμική ταχύτητα: 100. Ο γιατρός ανοίγει τα δάκτυλά της που ξαναγυρίζουν στη θέση τους αμέσως, παρατηρεί ότι η πληγή στο μέτωπο έχει κιόλας θεραπευθεί.

Στις 23:30 η Μίρνα καταπίνει το σάλιο της, οι βλεφαρίδες της τρεμοπαίζουν  λίγο, ανοίγει και κλείνει το στόμα της, σηκώνει τα φρύδια της κουνάει το κεφάλι της, μετά κουνάει τα δάχτυλα της. Η έκσταση τελείωσε.

 

Έκσταση της 14^ης Αυγούστου 1987

 

Το απόγευμα της 14^ης  Αυγούστου 1987 η εικόνα έχει τρέξει άφθονο λάδι. Στις 18:05 η Μίρνα είδε τον Ιησού Χριστό σ` ένα όραμα. Της εμπιστεύεται το ακόλουθο μήνυμα:

 

Κόρη μου,

Αυτή είναι η Μητέρα Μου από την οποία γεννήθηκα.

Αυτός που Την τιμάει, τιμάει Εμένα.

Αυτός που Την αρνείται, αρνείται Εμένα.

Και αυτός που ζητάει κάτι από Αυτήν,

λαμβάνει γιατί Αυτή είναι η Μητέρα Μου.

 

Έκσταση  της 7^ης Σεπτεμβρίου1987

 

Η έκσταση συνέβη γύρω στις 17:30. Η Μίρνα ήταν μόνη. Βγαίνοντας από την έκσταση, ξέσπασε σε δάκρυα και αρνήθηκε να δει κανένα, συμπεριλαμβανομένων και των ιερέων.

Όλοι στη Σουφανίγιε αναρωτήθηκαν: - Ήταν αυτό το μήνυμα μεγάλης σοβαρότητας; Ξέχασε το μήνυμα; Ο Ναμπίλ, ο κάμεραμαν πρόσθεσε: «Ο Κύριός  μας πρέπει να έχει τρίψει τα αυτιά της!»

Εκείνο το απόγευμα όλοι έφυγαν χωρίς να τους έχει δοθεί το μήνυμα, όπως σε προηγούμενες εκστάσεις.

 

Έκσταση της 26^ης Νοεμβρίου 1987

 

Στις 20 Νοεμβρίου 1987 στον Εσπερινό της Εισόδου της Μαρίας στο Ναό, η εικόνα τρέχει πολύ λάδι. Μία Γαλλική ομάδα προσκυνητών, διευθυνόμενη από τον Πιέρ Σόριν του «Συλλόγου Πορείας Νότρ- Ντάμ» στη Γαλλία, ήταν μάρτυρες στο γεγονός. Θα επιστρέψουν στη Σουφανίγιε τη 26^η Νοεμβρίου, όπου είχαν την ευχαρίστηση να συστηθούν στον Πατέρα Ρενέ Λορεντίν επίσης στη πρώτη επίσκεψη του από την Γαλλία.

Στις 16:29, η Μίρνα ζητάει από τον Πατέρα Μαλούλι να προσευχηθεί μαζί της στο δωμάτιο της Παρθένου. Συνοδεύτηκαν από τον Πατέρα Ρενέ Λορεντίν και την Γαλλικά ομάδα. Λεπτά αργότερα, το πρόσωπό της και τα χέρια της εμποτίστηκαν με λάδι και μπήκε σε έκσταση. Βλέπει τον Ιησού Χριστό σε όραμα, που της δίνει το ακόλουθο μήνυμα:

 

Κόρη μου,

Εγώ είμαι ευχαριστημένος που Με έχεις διαλέξει,

όχι μόνο στα λόγια.

Σε θέλω να ενώσεις τη Καρδιά Μου με την ευγενική σου καρδιά

έτσι ώστε οι καρδιές μας να ενωθούν.

Κάνοντας έτσι, θα σώσεις βασανισμένες ψυχές.

Μην μισήσεις κανέναν,

έτσι ώστε η καρδιά σου να μη τυφλωθεί από την αγάπη σου για

Μένα.

Αγάπησε όλους όπως Με έχεις αγαπήσεις,

ιδιαίτερα αυτούς που σε έχουν μισήσει και έχουν

μιλήσει κακά για σένα,

γιατί κάνοντας έτσι θα αποκτήσεις δόξα.

Συνέχισε τη ζωή σου ως σύζυγος,

μητέρα και αδελφή.

Μην ανησυχείς για τις δυσκολίες και τους

πόνους που θα σε βασανίζουν.

Σε θέλω να είσαι δυνατότερη απ` αυτά

--γιατί Εγώ είμαι μαζί σου--

 αλλιώς θα χάσεις την καρδιά Μου.

Πήγαινε και κήρυξε σ` όλο τον κόσμο

και πες τους χωρίς φόβο να δουλέψουν για την ένωση.

Ο άνθρωπος δεν καταδικάζεται για τους καρπούς των χεριών του,

αλλά για τον καρπό της καρδιά του.

Η ειρήνη Μου στη καρδιά σου θα είναι μια ευλογία για

σένα και για όλους αυτούς που έχουν συνεργαστεί μαζί σου.

 

Η πρώτη πρόταση αυτού του μηνύματος πρέπει να εξηγηθεί. Την ώρα της έκστασης της 7^ης Σεπτεμβρίου 1987, η Μίρνα είχε δεχθεί ένα προσωπικό μήνυμα που τη λύπησε πολύ. Ο παρών ιερέας εκείνη τη στιγμή προτίμησε να μη το αποκαλύψει μέχρι τη κατάλληλη στιγμή.

 

Εδώ είναι :

 

Μαρία *, δεν είσαι εσύ που έχω διαλέξει

το ήσυχο κορίτσι με μια καρδιά γεμάτη από αγάπη και

συμπάθεια;

Έχω παρατηρήσει ότι δεν μπορείς ν` αντέξεις οτιδήποτε

για Μένα.

Θα σου δώσω μια ευκαιρία να διαλέξεις.

Να ξέρεις ότι αν Με χάσεις,

 θα χάσεις τις προσευχές όλων αυτών που είναι γύρω σου,

και να ξέρεις ότι το να βαστάζεις τον Σταυρό είναι αναπόφευκτο. 

 

        * Το πραγματικό όνομα της Μίρνας είναι Μαρία.

 

Τι μάθημα!

 

Αυτό το μάθημα που δόθηκε στην αδελφή μας Μίρνα από τον Κύριο Μας δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτήν αλλά αφορά ΟΛΟΥΣ. Είναι το βασικό χαρακτηριστικό αυτού του τύπου των γεγονότων: μας αφορά όλους. Χάρις στην αυθόρμητη εμπιστοσύνη ή στις απαντήσεις από ερωτήσεις που ζητήθηκαν σε ανθρώπους που έδειξαν ενδιαφέρων σε  αυτά τα γεγονότα ˙ μια συνεχή πνευματική κίνηση παρατηρείται δίνοντας μου τη δυνατότητα να αποδείξω τις όμοιες αντιδράσεις με σχεδόν όλους τους συνομιλητές μου.

Πρώτα είναι η απορία μερικών ασυνήθιστων φαινόμενων που είναι πάνω και πέρα των συλλογισμών μας και για τα οποία κανείς ειδικός δε μπορεί να προβάλλει μια λογική υπόθεση. Μετά είναι η απόδειξη της ευτυχισμένης εξέλιξης της Μίρνας, του συζύγου της Νίκολα και σχεδόν όλων αυτών που πλησίασαν αυτό το φαινόμενο με ένα ανοικτό μυαλό. Αυτές οι εκδηλώσεις θα μπορούσαν να έχουν στράβωναν, όπως ο Πατέρας Μαλούλι μου θύμισε, ενώ μου συσχέτιζε μερικά από τα ανέκδοτα. Η συνέπεια των εξαιρετικών γεγονότων στη Σουφανίγιε είναι συνεχώς αντιμέτωπο με την ανθρώπινη αδυναμία. Όλοι οι πρωταγωνιστές του είναι πρόχειρα ελεγμένοι, «το κακό» είναι παντού, μερικές φορές κρυμμένο πίσω από μια γενναία πράξη μια όμορφη χειρονομία ή μια ωραία λέξη.

Μετά είναι η γνώση που ακολουθείται από τη εμπότιση του μηνύματος. Είναι απλή και φθάνει στο καθένα. Ένας ιερέας, φίλος μου, προικισμένος με μια απέραντη καλλιέργεια, με έπεισε πάνω σ` αυτό. Πρόσθεσε πονηρά: «Αυτό το μήνυμα είναι αντιληπτό, στον καθένα και απαραίτητο για τη πίστη μας, εκτός από  τους θεολόγους  είναι τόσο απλή.»

Ήμουν έτοιμος να ανακεφαλαιώσω κάθε ένα από τα μηνύματα, να σημειώσω και να σχολιάσω πάνω στα μηνύματα όπως μου ζητήθηκε[45].

Σκέφτηκα ότι αυτό δεν ήταν απαραίτητο, καθώς οι αναγνώστες μας θα μπορέσουν να μελετήσουν όλα τα μηνύματα και σε προσωπική κατανόηση της πραγματικής περιουσίας τους.  Πίσω από αυτές τις πεντακάθαρες προτάσεις υπάρχει η μεταστροφή μας, το έσχατο τέρμα των ορατών εκδηλώσεων του Θεού στον κόσμο μας, το ίδιο όπως το διάφανο νερό του χειμάρρου που εμπλουτίζεται στα βουνά με πλήθος ζωτικών στοιχείων για την επιτυχή καλλιέργεια των πεδιάδων που ποτίζει. Αυτό το μήνυμα δοσμένο στη Σουφανίγιε, κάποιος χρειάζεται να το διαβάσει επανειλημμένα.

Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει, ότι ο «Θεός μιλάει» στην καρδιά της σύγχρονης κοινής ανθρώπινης μιζέριας μας, όταν η διανοητικότητα της πίστης μας και η αφυδάτωση έχει στεγνώσει τις καρδιές μας και αδειάσει τις εκκλησίες μας. Οι «Τεχνοκράτες της πίστης» έχουν στεγνώσει τη καρδιά των ανθρώπων όπως οι τεχνοκράτες που συνέλαβαν το φράγμα του Ασσουάν στην Αίγυπτο έχουν αποδείξει την οριστική εγκατάλειψη των εύφορων πεδιάδων του Νείλου, ίσως για πάντα…

Είναι αληθοφανές ότι ελκύστηκες από αυτά τα ανεξήγητα φαινόμενα, επέτρεψε μου να πανηγυρίσω, ενώ θα επαναλαμβάνω με τους Άραβες αδελφούς μας: Αλλάχ Άκμπαρ ( Ο Θεός είναι μεγάλος).

Όταν ο Πατέρας Ελιάς Ζαχλάουι μοιράζεται μαζί μου τα τελευταία  γεγονότα της Σουφανίγιε στο τηλέφωνο από την Δαμασκό, συχνά καταλήγει λέγοντας:

 

«ΕΝΑΝΤΙΑ  ΣΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ,

Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΟΛΟΥΣ.»

 

Ναι, όλους μας, αν το θελήσουμε.

 

 

Τέλος.